Stonoga co wołali na nią Miłość - (17 z prawej)

[poezja.tanczy]

Z cyklu Stonoga co wołali na nią Miłość

 

 

(17 z prawej)

Miłość targowała się raz

O cenę radości

 

Sprzedawca nie ustępował

Aż doszło do złości

 

Miłość mówiła

Że radość ma swoją cenę

 

Sprzedawca utrzymywał, że jest bezcenna

I zdania nie zmienię

 

Tak mówił, miłość się pozłościła

I już udawała, że odchodziła

 

Sprzedawca ją zatrzymał

I myśli sobie

 

Radość bez miłości nic nie warta

Więc sprzedam Tobie

 

Miłość się ucieszyła

Szybko się w radość zmieniła

 

I skończyło się na tym

Że radość, radość kupiła

 

Jeszcze się rozmnożyła

I z ceną już się nie liczyła.

 

                //Marcin z Frysztaka

[Rafael Marius]

@poezja.tanczy

A sprzedawca to kto?

[poezja.tanczy]

@Rafael Marius

Nie narzucam interpretacji

Jak uważasz, tak jest :)

 

//Dzięki za czytanie i polubienie

[Kwiatuszek]

@poezja.tanczy Ciekawie napisane i fajny pomysł:-) Pozdrawiam!

[poezja.tanczy]

@Kwiatuszek

Dzięki,

Miło, że poświęciłaś chwilę :)

[Kwiatuszek]

@poezja.tanczy Poświęcę nawet dwie i poczytam więcej;-)

[poezja.tanczy]

@Kwiatuszek

Szanuj chwile 

I podlewaj

A nie mówisz

Do nich, zwiewaj!

:)