Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ekstrawertyczna intuicja jest jedną z funkcji kognitywnych odkrytych przez C.G. Junga. A wiersz jest świetną ilustracją jej działania. Mam wrażenie, że mógłby być używany na kursach MBTI, albo innego systemu typologii osobowości.

 

Jej działanie w tym obszarze, który opisujesz polega na tym, iż człowiek koncentruje się na przyszłych możliwościach i potencjale danej sytuacji lub osoby, a nie na teraźniejszości. Umie dobrze przewidzieć rozwój wydarzeń i rozpoznać, w którą stronę łódź popłynie. Rzecz jasna tylko wtedy, gdy jest wystarczająco rozwinięty.

 

Tego typu myślenie jest zupełnie niezrozumiałe dla osób, które żyją teraźniejszością, co może prowadzić do nieustannych konfliktów.

Dlatego warto znać teorię wtedy łatwiej rozumieć jak inni myślą i dlaczego podejmują takie, a nie inne decyzje.

Opublikowano

@Rafael Marius fakt, są osoby głęboko osadzone w przyszłości, tak jak i są takie które mocno rozpamiętujące przeszłość i do tego jeszcze te żyjące tu i teraz. To kolosalne różnice i wpływają na sposób funkcjonowania, sposobu podejmowania decyzji itp. 

Temat rzeka, ale arcyciekawy, przynajmniej dla mnie.

Dziękuję, że rozwinąłeś ten wątek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dla mnie również i dość głęboko w tym siedzę. Przydaje się w życiu do budowania tolerancji i pozwala na lepsze relacje.

Bez tego  nie wyobrażam sobie udanych relacji z całym bogactwem ludzkich osobowości.

Może się udać tylko z tą jedną, która idealnie pasuje, ale to nie jest wyzwanie.

Wręcz nudne na dłuższą metę.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może nie tyle zgodne, co z osobami o zbliżonych cechach osobowości, dlatego ja, między innymi preferuję kobiety na koleżanki, bo zawsze będzie jakaś różnica z racji płci, dzięki czemu jest ciekawiej.

Ten sam typ osobowości u kobiet i mężczyzn przejawia się na różne sposoby, a gdy  typy są różne odmienność będzie jeszcze większa.

Opublikowano

@poezja.tanczy rozumiem, że masz na myśli to, czy można pokochać kogoś kogo się jeszcze nawet nie zna? Myślę, że można sobie wyobrazić kogoś takiego i też to że się go pokochało :) 

 

Cieszę się, że wiersz Ci się spodobał. 

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wyśniłam tej nocy zmysłową iluzję. Cofając smak odtwarzam czas zapamiętanych ran.   Plączą się serpentyny dróg  w krainie rozmytych snów, jest tylko czerń i biel.!   Ostatni raz przygryzam usta do krwi, wygładzając załamania czerwieni  niespełnionej sukienki.   Odkładając na półkę… Delikatnie zamykam drzwi.                              
    • Rozkazałem odnaleźć i ściągnąć tu Twoje ciało. Wygraliśmy bitwę a przegraliśmy wojnę. Leżysz na stosie tak cichy i blady. Bracie! Weź i mój topór w odmety, świętego, ofiarnego ognia. Zabierz go do Asgardu. Trenuj nim pod okiem Bogów aż do dnia ostatecznej bitwy. Wiernie będzie Ci służył. Dziś ścieżek przeznaczenia nie prostują Bogowie. A w wojnie nie szukaj honoru ani wiecznej chwały. Wróg nie stanie z Tobą oko w oko w szranki. Zabije bez chwili zwątpienia, dronem czy samolotem. Wiem jak samotny tam będziesz Bracie. Po kolejnej bitwie, zapewne dołączę do Ciebie. Duch mój pod bramy Asgardu podejdzie. Mój czas także do końca się zbliżył. A jeśli widzą mą żałobę i żal. Niech stwierdzą zgodnie, że to jeszcze nie czas. I niech zwrócą iskrę życia w Twe piersi i oczy.   Runy i gwiazdy są nam przychylne i łaskawe. Twoja dusza wraca przez mroki Helheimu. Żagiew dla stosu, zamienimy w miecz z zaklętą potęga ojców. Żagiew śmierć i proch. Miecz nieśmiertelność i władze wróży. Cóż oprócz łez i ryku żałości, może wyjść z mojego serca środka. Czas pożegnać ten świat. Złamać i spalić tarczę z zaklętą w niej siłą, mądrością i honorem. W agonii trwającego Ragnaroku. Spłonąć jak krzak. Dzikiej, białej róży.
    • Straż pożarna odjechała  Miejska zobojętniająco Koniec z ciepłymi kluchami To był bar, łyżki na łańcuchu   Widelca nie uświadczysz A łyżeczka pozostała w sferze Niebieskich ptaków  Na noże wszedł kolekcjoner   Wykałaczki zakazane Resztki miały pozostać nietknięte  Próchnica zrobić spustoszenie  I prawie wyszło gdyby nie covit   Pies, który pożarł kiełbasę             
    • @Migrena cieszę się i bardzo dziękuję :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...