Antykoloratura

[Marcin Sztelak]

 

Niebo siwieje, coraz starsze skłania się ku upadkowi

na głowy.

Wieszczby bez pokrycia, wydobyte z poziomu ziemi

czarnej.

Szczególnie nocą, kiedy obojętnieją utrudzone dniem

miasta.

 

To tylko szarość świata spowiła usta,

być może jeszcze zdolne

do pocałunków.

 

Niknący cień pożądań wypełnia

obojętnie przygasający, zimny

ekran.

 

Wciąż niedostatecznie nasycony

namiętnym szeptem obietnic,

niespełnionych.

 

Nieszczelności widnokręgów wytapiają blady świt,

na szczęście.

Wieszczbiarze unoszą zmęczone proroctwami ciała,

gotowi.

Dzień ich wypełnia na nowo wszystkimi odcieniami

słowa.

[Leszczym]

@Marcin Sztelak "Wieszczbiarze" - fajne!!