Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kobieta w gęstej czerni włosów


Arsis

Rekomendowane odpowiedzi

Ta kobieta, tak, to ona. Idę za nią od dłuższego już czasu ulicami pustego miasta. Słyszę stukot jej obcasów ginący, gdzieś między kamienicami. Chcę jej powiedzieć, chcę jej wyznać… Podążam, zatem — krok w krok, śledzę…

Głupio mi, ponieważ czuję się jak szpieg, jak tajny agent w szarym prochowcu z podniesionym wysoko kołnierzem. Jak szpieg w mrocznym, czarno-białym kryminale noir z Humphreyem Bogartem, który dla niepoznaki czyta gazetę albo przegląda okładki ustawionych w witrynie księgarni książek. I przemyka chyłkiem pod osłoną nocy, bądź w jaskrawości świtu. Ale wbrew pozorom, ściga ją jako koneser piękna. Muszę jej to powiedzieć, przyznać się wreszcie do miłości. Widzę, jak rozgląda się, jak patrzy. Jak tonie w błękicie nieba, niosąc naręcza czerwonych róż, liliowego bzu, co omdlewa wonią melancholii i tęsknoty… — za czym? Za tym o czym od dawna marzę. A czy i ona marzy? Czy obserwuje mnie? Zerka? Staram się dojrzeć, usilnie dowiedzieć, lecz oślepia mnie jaskrawy refleks odbijający się od szyby w wielkiej galerii obrazów, kunsztownych fresków. Choć, teraz widzę, widzę wyraźnie. Przegląda się w słońcu, podziwiając swój jasny profil i spleciony warkocz swoich cudownych czarnych włosów. Widzę to, skryty w głębokim cieniu po drugiej stronie ulicy. I widzę ją całą w słońcu, w całej tej potędze upojnego lata…

Wiem. Jerzy Pilch pisał podobnie, choć nie chcę się absolutnie do mistrza porównywać. Ależ skąd! Daleko mi do niego. Oparłem się tylko o jego tekst z pierwszego rozdziału „Pod Mocnym Aniołem”. Tylko, że on, to znaczy jego bohater, słuchał czeskiego saksofonisty tenorowego Feliksa Slováčka, ja słucham ambientu. Tak więc, chciałbym ją móc dogonić i zajść jej znienacka drogę a wtedy, skłoniłbym się szarmancko i ucałował jej dłoń. Choć nie wiem, czy lubi, kiedy się ją całuje w dłoń. Być może wyrwałaby ją z obrzydzeniem, podnosząc głos w ostrej reprymendzie, tak właśnie, kiedy się chce odgonić od siebie kogoś o podejrzanej proweniencji? Nie wiem. Być może aż nazbyt staram się przyozdabiać przedziwną metaforą o wielopiętrowej konstrukcji, doszukując się we wszystkim rozmaitych znaczeń i symboli. Nie wiem. Może trzeba bardziej zwyczajnie, bezpośrednio. Tak twarzą w twarz… Po prostu, kocham tę kobietę.

 

Widzę przez okno szeleszczące liście starych dębów, kasztanów. Opływają mnie jakimiś tkliwymi szeptami, nostalgicznymi wspomnieniami. I ta dziwna tajemnica czasu w prześlizgujących się po drzewach drgających blaskach, w migocie słonecznych prześwitów. Widzę swoją twarz zamyśloną, odbitą w szybie profilem. Poruszaną przez ciepły wiatr, w którym strzępy słów toną w potoku szeptów i niedopowiedzeń. Jesteś tu jeszcze? Ja jestem i czekam w tym gwarnym żywiole samotności, co przepływa piskliwym szumem,. Co przepływa w odbijających się echach natrętnej, powracającej przeszłości. Kocham cię. Tak, po prostu, jak tylko mężczyzna może kochać kobietę. A czy ty kochasz? Widzę cię w słomkowym kapeluszu z niebieską wstążką. Widzę cię zakochaną w morzu, w wilgotnym pod stopami złotym piasku. To wszystko na próżno? Spójrz, nadchodzi szumiąca w swojej potędze fala, odpływa… I raz jeszcze. Po nieskończoność wdechów i wydechów ziemi. W oceanie powietrza biała smuga po odrzutowcu. Rozpływa się w powolnym prologu pędu i w milknących porywach silnika pierzasty wąż.

 

Idziesz po piasku boso… Idziemy we śnie…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2023-06-08)

Edytowane przez Arsis (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Starzec Każdy człowiek tyle samo Waży, a co dalej uznano?   Krótki ale mądry wiersz   Pozdrawiam miło, M.
    • I wyszło szydło z waszego worka: obywatelski projekt dotyczący zabezpieczenia przed bezprawnymi roszczeniami ze strony przedsiębiorstwa holokaustu w sprawie bezspadkowego mienia - został wyrzucony prosto do sejmowego kosza, przeciwko temu projektowi głosowali: Koalicja Obywatelska, Lewica i Trzecia Droga, natomiast: za - głosowali - Prawo i Sprawiedliwość, Konfederacja i Frakcja Kukiza, oczywiście: odpowiedzialność za taki stan rzeczy ponosi poprzednia władza - miała ona wtedy większość parlamentarną i schowała ten projekt głęboko do szuflady, zresztą: ta sprawa mnie nie dotyczy i mam to już w głębokim poważaniu, podobnie jak niewypłacone odszkodowania ze strony Niemiec za zniszczenie wojenne - w każdym aspekcie, dodam: dla zobrazowania - żydzi żądają od Polski za pośrednictwem Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (taką uchwałę podpisał prezydent Donald Trump, póki co: nie ma ona mocy prawnej) - 300 miliardów dolarów, a Niemcy są winni Polsce - 10 bilionów dolarów (w tym: mi - przedwojenny Dwór w Jasionce - niedaleko Rzeszowa, teraz jest tam lotnisko i przerzut broni na Ukrainę), mówiąc dalej: gdyby do tego doszło - dojdzie do rewolucji na ulicy i międzynarodowego skandalu - zostaną zerwane stosunki dyplomatyczne pomiędzy Polską i Izraelem, także: Niemcami i wtedy będzie musiała zareagować Organizacja Narodów Zjednoczonych - powoła ona specjalną komisję i międzynarodowe organizacje żydowskie (przedsiębiorstwo holokaust) - zostaną uznane za zorganizowane grupy przestępcze.   Łukasz Jasiński 
    • Z cyklu: Stonoga co wołali na nią Miłość     (4 z prawej)   Miłość stała w kolejce Po bilet do kina   Zabrakło biletów Miłość patrzy. Zdziwiona mina   Jak to się stało Stało się co się stać miało   Miłość została na lodzie Topi smutki w pobliskiej gospodzie   Topi smutki choć pływać nie potrafi W co drugim martini na oliwkę trafi   Pytam dlaczego jest taka smutna Czy to przez bilet do kina   A miłość tylko się patrzy I przeklinać zaczyna   Że to wszystko przez system Że to przez chciwych ludzi   Którzy mówią tylko o miłości A prawdziwa im się szybko nudzi                  //Marcin z Frysztaka       Piszę opowieści, dialogi i wiersze   Wszystkie moje książki           Za darmo Znajdziesz na stronie:          wilusz.org
    • Mocno czerwone wargi krwawiły na myśl o tobie. Chciałam się wbić w nie, jak ty w me łono. Czerwona krew spływała, jak z rany zadanej ciosem w serce. Pełna zamętu pustka, okala moje jestestwo. Puste trupie oczy patrzą w bezkres daleki. Spoglądam w  tłum ludzi, nie widzę ciebie, tak daleko a tak blisko, tylko krew źródło życia, pulsuje mi w żyłach i nie każe mi zapomnieć o tobie.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wędrowiec.1984Tak, pokolenia 50- i 60-latków prawdopodobnie tego nie dożyją, ale reinkarnacja daje taką szansę każdemu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...