Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

wrzenie krwi - 

do serca impuls podąża 

ja wciąż chłodna 

w ramionach i dłoniach 

oczy szkłem zranione 

w powietrzu - 

słów bolesnych gęstwina 

 

wrzenie krwi...

śpiew w duszy rozbrzmiewa 

przechadzasz się obok

wzrokiem mnie mierzysz - 

usta zaciskam 

i palce w róże...

z czasem drżenie - 

płatki rozchyla

tętno skórę przebija

 

wrzenie krwi... 

głębia przeżyć 

i cieni milczących 

toniemy w zmysłów zakamarkach

niedoszłych wspomnień - 

pamięć poszukuje 

jak słowik wiosny 

 

 

Edytowane przez Ewelina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mam odpowiednie zdjęcie. Róża rozwinięta i zwinięta w pąki jednocześnie,

Tak jak w życiu część duszy otwarta, a inna zamknięta. Tak do końca na oścież to się nie da.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A chciałoby się. Ja wierzę, że w każdym drzemie takie pragnienie, ale żeby tu urzeczywistnić to jak los na loterii wygrać. Choć przyznam, że znałem taką osobę, z którą było prawie do końca.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bo to jest tajemnicza zdolność, którą chyba tylko można odziedziczyć. Ja po mieczu, a ona po kądzieli. Oczywiście mogło być odwrotnie.

Każdy, kto ją ma czuje to od dziecka. Choć w pełni się ujawnia, gdy spotka się podobnie wyposażoną osobę.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niestety z wiekiem będzie coraz trudniej. Ludzie stają się coraz bardziej ostrożni. Nawet jeśli mają takie zdolności to trzymają je na uwięzi. Nie pozwalają pofrunąć... zawsze w nieznane.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...