Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Inne spojrzenie, część 146

Corleone 11
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Corleone 11

Corleone 11

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

                      - dla Belli i Siostry, moich Pań

 

   Istotnie, Mil coraz bardziej przyzwyczajał się do swobodnego przebywania w powietrzu. Widać było to po jego minie i po spokoju, coraz bardziej wracającym do spojrzenia. Ale zerknięcia - czy raczej, ujmując tę kwestię precyzyjnie, zaglądnięcia Belli i Kruszynki - sięgały głębiej. Do stanu myśli w umyśle i do stanu uczuć w sercu. 

   - Ooo - druga z wymienionych przesłała radosną myśl pierwszej. - Mamusiu, miałaś rację, że tata się przyzwyczai. Stał się dużo spokojniejszy. 

   - Córeczko - Bella uśmiechnęła się mentalnie - moje spostrzeżenia potwierdzają, że w twoich jest wiele racji. 

   Mil, wyczuwając myślowe dotknięcia żony i córki, też się uśmiechał. I też mentalnie. Do nich i do siebie samego. 

   - Bellu, Kruszynko - posłał i fizyczny, i umysłowy uśmiech po którymś z kolei zaglądnięciu, spojrzawszy w odpowiednie strony. - Dzięki wam wielce za troskę. Ale czy nie sądzicie, że wystarczy sondowań?

   - Desculpe, meu amado - Bella uśmiechnęła się doń podwójnie. - Przecież wiesz, że to z troski o ciebie, nie por curiosidade excessiva, z nadmiernej ciekawości. 

   - Eu sei, wiem, Querida - Mil zdążył odpowiedzieć żonie, zanim Kruszynka wpadła na pomysł, że zrobi mu lotnego - dosłownie - psikusa. - Skoro tak, to może zwiększmy trochę prędkość i poziom lotu. I  może nawet dodajmy kilka piruetów. Mamusiu, co ty na to?

   Bella zaśmiała się i pokręciła głową.

   - Córeczko, proponuję oferować tacie nie za wiele atrakcji na raz. Ale małe zwiększenie prędkości może być... 

 

                              *     *     * 

 

   - Olegu, zgoda na trochę więcej bliskości i bezpośredniości - Soa uważnie dobierała słowa. - Na zaręczyny - ale za pewien czas, zgoda? - tu zaczekała na potwierdzenie - też zgoda. Co zaś do ślubu... zaczekajmy. Pomyślę jeszcze. To przecież ważna decyzja, ważny krok. Dla nas obojga. 

   - Mogę tylko potwierdzić - uśmiechnął się Oleg, sięgając do jej dłoni i składając dworny pocałunek. - To ważna decyzja i ważny krok. Dlatego poświęciłem stosownie dużo czasu na przemyślenia i rozważenia. - Uśmiechnął się ponownie. 

   - Soo, dziękuję ci z całego serca. 

   Po krótkiej zaś chwili dodał, uśmiechnąwszy się tajemniczo:

   - Chyba wypada nam to uczcić... 

Cdn. 

 

   Voorhout, 31. Maja 2023

   

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)
1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • poezja.tanczy
      Krótki wiersz o równości

      Przez poezja.tanczy · Opublikowano

      @Starzec Każdy człowiek tyle samo Waży, a co dalej uznano?   Krótki ale mądry wiersz   Pozdrawiam miło, M.
    • Łukasz Jasiński
      Cum Tabula Rasa - Adventure

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      I wyszło szydło z waszego worka: obywatelski projekt dotyczący zabezpieczenia przed bezprawnymi roszczeniami ze strony Przedsiębiorstwa Holokaustu w sprawie bezspadkowego mienia - został wyrzucony prosto do sejmowego kosza, przeciwko temu projektowi głosowali: Koalicja Obywatelska, Lewica i Trzecia Droga, natomiast: za - głosowali - Prawo i Sprawiedliwość, Konfederacja i Frakcja Kukiza, oczywiście: odpowiedzialność za taki stan rzeczy ponosi poprzednia władza - miała ona wtedy większość parlamentarną i schowała ten projekt głęboko do szuflady, zresztą: ta sprawa mnie nie dotyczy i mam to już w głębokim poważaniu, podobnie jak niewypłacone odszkodowania ze strony Niemiec za zniszczenie wojenne - w każdym aspekcie, dodam: dla zobrazowania - żydzi żądają od Polski za pośrednictwem Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (taką uchwałę podpisał prezydent Donald Trump, póki co: nie ma ona mocy prawnej) - 300 miliardów dolarów, a Niemcy są winni Polsce - 10 bilionów dolarów (w tym: mi - przedwojenny Dwór w Jasionce - niedaleko Rzeszowa, teraz jest tam lotnisko i przerzut broni na Ukrainę), mówiąc dalej: gdyby do tego doszło - dojdzie do rewolucji na ulicy i międzynarodowego skandalu - zostaną zerwane stosunki dyplomatyczne pomiędzy Polską i Izraelem, także: Niemcami i wtedy będzie musiała zareagować Organizacja Narodów Zjednoczonych - powoła ona specjalną Komisję i międzynarodowe organizacje żydowskie - Przedsiębiorstwo Holokaustu - zostaną uznane za zorganizowane grupy przestępcze, nomen omen: syjonizm jest uznawany przez Organizację Narodów Zjednoczonych za ideologię rasistowską, ludobójczą i totalitarną, kończąc: mam po raz kolejny to samo powtórzyć - nie mówiłem, iż tak będzie, święte barany!?   Łukasz Jasiński      Łukasz Jasiński 
    • poezja.tanczy
      Kino

      Przez poezja.tanczy · Opublikowano

      Z cyklu: Stonoga co wołali na nią Miłość     (4 z prawej)   Miłość stała w kolejce Po bilet do kina   Zabrakło biletów Miłość patrzy. Zdziwiona mina   Jak to się stało Stało się co się stać miało   Miłość została na lodzie Topi smutki w pobliskiej gospodzie   Topi smutki choć pływać nie potrafi W co drugim martini na oliwkę trafi   Pytam dlaczego jest taka smutna Czy to przez bilet do kina   A miłość tylko się patrzy I przeklinać zaczyna   Że to wszystko przez system Że to przez chciwych ludzi   Którzy mówią tylko o miłości A prawdziwa im się szybko nudzi                  //Marcin z Frysztaka       Piszę opowieści, dialogi i wiersze   Wszystkie moje książki           Za darmo Znajdziesz na stronie:          wilusz.org
    • liwia
      ***

      Przez liwia · Opublikowano

      Mocno czerwone wargi krwawiły na myśl o tobie. Chciałam się wbić w nie, jak ty w me łono. Czerwona krew spływała, jak z rany zadanej ciosem w serce. Pełna zamętu pustka, okala moje jestestwo. Puste trupie oczy patrzą w bezkres daleki. Spoglądam w  tłum ludzi, nie widzę ciebie, tak daleko a tak blisko, tylko krew źródło życia, pulsuje mi w żyłach i nie każe mi zapomnieć o tobie.  
    • Wiesław J.K.
      Meltdown

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wędrowiec.1984Tak, pokolenia 50- i 60-latków prawdopodobnie tego nie dożyją, ale reinkarnacja daje taką szansę każdemu.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...