Bajka z grzechem, jaki stał się nadzieją

[Nefretete]

Za górami i lasami — Nie! To zbyt oklepane;
na pustyni wiózł wielbłąd pomiędzy garbami
swoimi — misjonarza i zakonną siostrę

 

Było tak gorąco, że brak wody w bukłaku
spowodował, iż zwierze z wycieńczenia
ostatecznie padło na piasku śmierci

 

Główni bohaterowie nie chcieli iść dalej;
po paru metrach z tobołkami na plechach
stwierdzili — podróży nie kontynuujemy!

 

Był już skwar, jaki doskwierał i przez pot
wydzielany intensywnie z ciał moczył ubrania.
Mieli dreszcze, więc postanowili —

 

Jak Adam i Ewa do naga się rozebrali;
Pierwsze były oczy, którymi się badali —
bo żadnego odzienia z figowych liści
ich 'perineum' nie miało.

 

Ciekawska zakonnica nie wytrzymała;
misjonarzowi w krocze spoglądała i 
zawstydzona zapytała — co to jest? To stoi!
Misjonarz odpowiada
 — to oo... chyba różdżka, która daje nowe życie.
Zakonnica z uśmiechem mu odparła
— to użyj jej! Wsadź ją!
— Niby jak? Gdzie? W ciebie?
— nieeee ee! Głąbie!
— więc gdzie?
— wielbłądowi w... o