Krótka historia o niepamiętaniu.

[poprostuolek]

Siedzieliśmy przy tym stole jeszcze niedawno,
zastawa jeszcze błyszczy od wypolerowania,
nic nie tknięte, a jednak wszystko porozsuwane
nikt nic nie ruszał, a wszystko posmakowane,
dlaczego nie zostały, chociażby ślady butów
kto jeszcze tam był?
A może nikogo nie było?
Być może sami, a jednak nieobecni
Świeczki już powoli się dopalają,
więc ktoś musiał je odpalić,
niedawno.
To nie byłem ja.
Niepokój w mojej głowie jest nie do opisania,
z przerażeniem patrze na to jedzenie, które zostało nietknięte, a jednak posmakowane.
Dlaczego jestem teraz sam, nie ma przy mnie nikogo,
przed momentem siedzieliśmy wszyscy i biesiadowaliśmy,
lecz nie wiem z kim, kto tu był?
Nic nie pamiętam.