Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przerobiłem pierwsze dwie strofy (prezent dla Ciebie) - przeczytaj na głos i zachowując rytm i rym napisz dalej bo szkoda tak zostawić pomysł świetny

 

Na pięciolinii mego życia

nutowy zapis ciągle trwa

i w jednych nutach radość słychać

a z innych czasem spłynie łza

 

poezja jest muzyką serca

posiada rytm i czysto gra

w prawdziwych tonach najśliczniejsza

ukryta w niespełnionych snach

:)

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Co za nonsens? Przecież ty tworzysz coś zupełnie innego i skąd ta pewność, że lepszego? Nie wszystkie wiersze muszą być jak elektroniczna katarynka. A jeśli faktycznie chcesz coś poprawiać to zrób to tak, żeby nie zmieniać treści. Jesteś wystarczająco dobrym poetą do takiego zadania?

Pozdrawiam.

Opublikowano

@error_erros Dziękuję :)

@Kwiatuszek Dziękuję :)

@zetjot @zetjot wiersz nie musi być rytmiczny, poza tym jak zaczynam pisać to płynę i nie zawsze liczę sylaby - chyba, że jest to wiersz typu strofa saficka itd. gdzie liczba sylab i akcenty muszą się zgadzać

Co do rymów męskich z żeńskimi nawet nie wiedziałam, że takie się wyróżnia - słyszałam o gramatycznych, ale o męskich, czy żeńskich nie miałam pojęcia.

Dziękuję za uwagi .

@kwintesencja Dziękuję :)

@Tectosmith Dziękuję i pozdrawia. Sama jestem laikiem, a nie specem, więc zapewne jeszcze wiele niedociągnięć w tych moich wierszach będzie, ale kocham pisać, dlatego czytam, analizuję rady i w każdym kolejnym staram się być lepsza. Czy mi to wychodzi niech oceniają "znawcy".

@Jacek_Suchowicz Dziękuję za wskazówki 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

I zgadzam się w 100 procentach z autorką. Wiersz absolutnie nie musi być rytmiczny w sposób taki o którym pisze Zetjot. Po prostu nie musi.

Autorka płynie w tym o czym pisze i tą melodyjność widać i czuć w wierszu. I to jest moim zdaniem najważniejsze. Poezja to swego rodzaju pieśń duszy i serca, i wcale nie musi opierać się na równej ilości sylab. Powiem nawet, że im bardziej rytmiczny jest wiersz tym bardziej staje się nudny. Tak po prostu jest.

Ja czytam ten wiersz płynnie i z łatwością wychwytuję wewnętrzny rytm wiersza. Rozumiem jednak, że niektórzy są do tego nie zdolni. Nie moja jednak rola, żeby na siłę przekonywać do mojego punktu widzenia. 

A najważniejsze jest, żeby nie zmuszać innych do własnej wizji poezji. Piszesz autorze w sposób rytmiczny do bólu to pisz i pokazuj, i obserwuj. Nie sądź jednak, że to jedyna droga do wyrażenia własnej twórczości bo tak po prostu nie jest.

Taka dyskusja to rozważania and tym, która technika w malarstwie jest jedyna i słuszna. A rzecz polega na tym, że sztuka nie jest dla wszystkich i nigdy nie będzie. Warto poszerzyć własne horyzonty i odczuć to co artysta chce przekazać. I nie musi być idealnie. Ważne, żeby dobrze płynęło.

Pozdrawiam wszystkich zainteresowanych.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Szacunek do Żołnierzy Wyklętych... W sercu każdego Polaka się tli, Choć świat ułudą nowoczesności zaślepiony, Zdaje się na złamanie karku pędzić…   Gdy zbrodniczego komunizmu macki, Naszą ukochaną Ojczyznę oplotły, Oni niewzruszenie na posterunku trwali, Zawsze ideałom swym wierni…   Zimna rękojeść pistoletu, Ostatni kęs chleba podniesiony do ust, Przemoczony jesiennym deszczem mundur, W partyzanckiej ziemiance dotkliwy chłód,   Były często ich codziennością, Na którą niejedną księżycową nocą, W cichych pacierzach skarżyli się aniołom, Zwycięstwa nad komunizmem ufnie upraszając…   Lecz w tych strasznych czasach okrutnych, Najbliżsi których musieli pozostawić, Przenigdy o nich nie zapomnieli, W sercach ich na zawsze pozostali,   Przez matki i żony wyszeptywane modlitwy, W półmroku wielowiekowych kościołów gotyckich, Mroźnymi nocami synów ich strzegły, Przed strasznymi sowieckimi represjami…   Gdy mrok ziemię otulił, Roniąc ukradkiem żołnierskie łzy, Najbliższej przyszłości niepewni, Wyszeptywali gwiazdom swe myśli,                 Jedni marzyli o ucieczce na zachód, W demokratycznym kraju bezpiecznym życiu, Z dala od sowieckich mordów, rabunków, Zarobionym w pocie czoła własnym groszu,   Inni za krzywdy najbliższym zadane, Poprzysiągłszy komunistom krwawą zemstę, Znosząc przeciwności losu wszelakie, W uporze swym trwali niewzruszenie…   Zarówno na jednych i drugich, W komunistycznym Raju na Ziemi, Czekał szereg okrutnych represji, Z ciężkim swym losem musieli się pogodzić,   Często podstępne aresztowanie, Ponure ubeckie katownie, Sfingowane procesy sądowe, Dla wielu były śmierci wyrokiem…   Lecz przenigdy się nie poddali, Strzegąc tej małej cząstki wolności, Jaką był leśny obóz partyzancki, W nieprzystępnych kniejach i borach ukryty…   Gdy z wolna zarysowywał się świt, Wyruszali na kolejne zasadzki, Nękali przejeżdżające sowieckie kolumny, Toczyli z sowietami zażarte bitwy,   Z zdobycznych rkm-ów serie, Dziesiątkowały sowieckie patrole, Odłamkowych granatów eksplozje, W rozległych polach niosły się echem,   Przed sowieckimi szykanami Odważnie polskiej ludności bronili, Wymierzali kolaborantom kary chłosty, Pojmanych zakładników z rąk sowietów odbijali.   Płonęły Urzędy Bezpieczeństwa, Gdy pod osłoną nocy w świetle księżyca, Zajmowali niepostrzeżenie otulone mrokiem miasta, Zabarykadowanym ubekom nie dając szans,   Często z ubeckich katowni, Wydobywali wycieńczonych swych braci, Bez zawahania oddając strzał celny, Na okrutnych oprawcach wykonywali wyroki…   Wielu z nich zapłaciło najwyższą cenę, Mężnie ginąc w nierównej walce, W obronie Ojczyzny poświęcili swe życie, Od Miłosiernego Boga otrzymując zapłatę...   Dziś tak wielu z nich, Miejsc pochówku nawet nie znamy, Zalany wapnem dół głęboki Po wielu z nich zatarł ślad wszelki…   Lecz na zawsze w naszej pamięci, Pozostaną niezłomni Żołnierze Wyklęci, Pamięć o nich niewzruszenie się tli, W duszy każdego szczerego patrioty...   - Wiersz opublikowany 1 marca w Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.
    • @piąteprzezdziesiąte, @Rafael Marius i @Łukasz Jasiński dziękuję!
    • @Roma Pozdrawiam także i czekam na kolejne wiersze.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Wiesław J.K. to napawa optymizmem, dziękuję;)
    • @Dominika Moon bez Pani da radę?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...