Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Janko... "test"... aż strach pomyśleć, że zaczną nas tak testować. Wplotłeś w wersy tego wiersza epokę technologii...  wariactwa mądrych inaczej, dla których człowiek jest tylko masą, którą można zepchnąć w niebyt....
Możliwe, że stanie się jak filmach, kiedyś coś było, że sztuczna inteligencja stanie przeciwko idiotom, którzy już dawno przekroczyli granice etyki.
Piękny mądry i przejmujący wiersz.

Zabieram do do siebie.

Opublikowano (edytowane)

@jan_komułzykant

I dlatego! Muszę przytoczyć fragment Michaela Facault:

 „to nie my mówimy językiem, lecz to język mówi nami

Człowiek jest pirotechnikiem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 a nauka wynikiem psuje Wiek!

 

Z podobaniem dla treści

Test z naszej sierści

 

Pozdrowienia!

 

 

Edytowane przez Nefretete (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dosłownie tydzień, może dwa tygodnie temu nastąpił podobno ostatni etap

 

tworzenia sztucznej inteligencji na miarę ludzkiego umysłu, a nawet

 

przewyższające jego możliwości, również w myśleniu abstrakcyjnym.

 

Zagrożeń podobno jest sporo. I to, że jak dotąd baliśmy lub śmialiśmy się

 

bardziej lub mniej z pomysłów niektórych, jak piszesz ‘mądrych inaczej’,

 

to jeszcze niewinne bajeczki. Ciekawe co będzie, jeśli zaczną działać

 

(co stało się ponoć już ciałem) potężniejsze mózgi od naszych

 

lub bardziej wyrafinowane (a może i chore) ‘inaczej myślące” komputery.

 

Dziękuję Nato za świetny komentarz i miłe słowa.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

niestety pędzimy nic się nie boimy

 

a przecież sens dostrzec bywa tak łatwo

 

jak zwalczać korupcję już z poziomu gminy

 

lub przebyć ocean wpław albo tratwą

 

 

Dziękuję.

 

Witaj Waldku, miło że zajrzałeś, dziękuję za komentarz.

 

Pozdrawiam.

 

 

 

 

Edytowane przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@corival Dziękuję bardzo za przychylny komentarz i dobre słowo.

                                                         

                                                            Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Od długiego czasu ludzkość jest zwierzyną laboratoryjną, na której przeprowadzane są wstrząsające testy.

Kiedyś prostym złodziejom za kradzież ucinali rękę, a przestępców wieszali.

Teraz ta grupa ma broń, przed którą ciężko się ochronić.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin dobrze robi pogoda ducha, więc jak najwięcej jej i zakażeń. ;) bb
    • romantycznych randek nastał czas ptifurki i ptysie w kawiarence "Pod Papugami" orbitują nad naszymi głowami jak PHobos i Dejmos Mars czeka na terraformację a galaktyka... ....na eksplorację Wanad. Bizmut. Krzem. czy Księżyc szelma rozświetli noc pełną gwiazd? pisal już Stanisław Lem żeby ratować kosmos S.O.S. i kawiarenkę 'Pod Papugami' Też !
    • No tak, wiersz to zdecydowanie reakcja „z potrzeby chwili”, tu nie ma co dyskutować. I jasne, że pamięć o tej konkretnej „niszczącej chwili” z czasem przygaśnie – w końcu sam o tym piszę, że „teraz przyjdzie zapomnienie”, a „głosy oburzenia” ucichną.   Ale czy to znaczy, że wiersz stanie się całkiem nieczytelny albo nieaktualny? Śmiem się nie zgodzić. Gdyż w swej metaforycznej warstwie (która wraz z momentem zapomnienia o konkretnym wydarzeniu, zacznie się wybijać na wierzch) jest o społecznej reakcji i wypieraniu myśli o kruchości życia, gdzie w pewnym momencie codzienność zasłoni nam oczy i będziemy funkcjonować w ramach swoich rutyn.   Co do mentorskiego pouczania – nie było to moim celem; ostatnie wersy, w ujęciu mojej przelotnej myśli, miały być swoistą konstatacją pewnej bolesnej prawdy i mechanizmu jej wypierania przez zbiorowość. Bardziej wyraz rezygnacji niż dyrektywa określająca, w jaki sposób ludzie mają żyć.   Czy emocje nie ewoluują ku pogłębionej refleksji? Myślę, że to zależy od czytelnika. Sądzę, że każdy po przeczytaniu może złapać się jakiejś myśli i spróbować się nad nią zreflektować: czy to będzie myśl nad naturą traumy, mechanizmem pamięci zbiorowej, powierzchownością publicznych emocji, czy też nad kruchością życia. To, że refleksja jest gorzka i nie oferuje łatwych odpowiedzi, nie odbiera jej głębi.   Być może pisząc taki rozbudowany komentarz wyglądam na zdesperowanego ojca broniącego własne dziecko, ale zapewniam, że tak nie jest. Doceniam komentarz, krytykę i prezentację innej perspektywy, i w ramach podziękowania dzielę się moją autorską. :)
    • Pięknie napisany mądry wiersz. Rozumu nie warto oddalać, a zawsze i nigdy znaczą często do pierwszego konfliktu. Pozdrawiam.  
    • @violetta Musisz zrozumieć dualizmy, moja droga. Twoja wiedza jest zaledwie powierzchowna, a bez absolutnej gnozy jesteś zdana na manipulacje. Pozdrawiam serdecznie. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...