Ręce, dłonie, gesty…

[Arsis]

Znów stałem się niewidzialny.

 

Noc.

 

Ściany przytłaczają i miażdżą. Szepczą… 

 

Ze ścian wyciągają się ręce. Rozchodzi się szmer rozbudzonych widziadeł, chcących mnie

dosięgnąć.

 

Poruszają żywo

kościstymi

palcami.

Rozwierają je.

Ściskają w pięści.

 

Rozkurcz. Skurcz. I niczym tętniące serce. Niczym drgająca bryła mięsa.

 

Puls

i krew.

 

Zegar bije w jakiejś dziwnej sentencji odwrócony czas.

 

Bomm…

Bomm…

 

Chrzęst zegarowego mechanizmu… — i znowu gong…

 

Jeszcze jeden raz.

Jeszcze…

— tym razem śmierć…

 

Wychodzę chyłkiem,

tylnymi drzwiami,

próbując się opędzić od nagromadzonych gestów, symboli i mar.

 

(mojego odejścia

nikt nie zauważy)

 

Krążą wokół mojej rozpalonej głowy.

 

Brzęczą, jak zgon pszczół

w koniczynie, w trawie,

w czerwonych różach, które płoną…

 

Które miały być

dla ciebie, jedyna…

 

I znowu śmierć mnie dopadła znienacka i chciwie.

 

W bełkocie i wrzawie

napastliwych ścian.

 

W pęknięciach tynku, w rdzawych nalotach skorodowanych rur, zaciekach, pajęczynach.

 

Nade mną trzeszczenie stropowych desek.

Ktoś tam chodzi

w tę i z powrotem. Ktoś umarł.

 

I przedziera się przez zimne obszary ciszy nagle zbudzonej.

 

Za oknem szum.

 

Deszcz skapuje

z liści drzew.

Za oknem szmer.

Noc jest chłodna i tkliwa.

 

Noc.

 

Przejmująca otchłań bezkresnej pustki,

która idzie przez pola, przez łąki, przez step.

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2023-04-16)

 

 

 

 

Edytowane 20 Czerwca przez Arsis (wyświetl historię edycji)

[violetta]

Śniłam, ze chciałam się przespać z kochankiem, chodziłam z pościelą i szukałam jego łóżka :)

[Arsis]

@violetta skoro z kochankiem, to pościel nie jest potrzebna 

[corival]

@Arsis Jak zawsze z zawiłym, trzeszczącym rozmachem Arsis, ale podoba mi się. Pozdrawiam :)

[Somalija]

@Arsis Jesteś coraz bardziej romantyczny... 

[violetta]

@Arsis pościel może być miła jak kochanek, otulałam się nią i szukałam ukochanego:)

[Arsis]

@violetta aha, czyli takie pantofle...