Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

                                               W ramach wyjaśnień, wiersz dotyczy mitologii greckiej. 

 

Nieśmiertelna bogini 

do hor należąca,  

córo ojca bogów 

stworzyciela ludzi. 

 

Matka twa dzierży

róg obfitości, 

wiąże i karze 

surowości pełna. 

 

Panią sprawiedliwości jesteś, 

tak jak rodzicielka. 

Żyłaś wśród ludzi 

w złotym wieku. 

 

Trwałaś na miejscu 

mimo zmian na gorsze. 

Długo próbowałaś 

przetrzymać nieprawość. 

 

Nie zniosłaś żelaznej epoki. 

Pleniła się zdrada, 

podstęp za broń służył 

i przemoc powszechna. 

 

Kłamstwo jak prawda 

powszechnym się stało,

przeważyło szalę.

Zapadła decyzja. 

 

Opuściłaś ziemię, 

na rzecz niebnych szlaków. 

Na firmamencie masz miejsce

o Gwiezdna Panno.

Opublikowano (edytowane)

Corival... mitologiczna Kobietka... :)

Z tą materią u mnie na bakier, jakoś nigdy mnie nie fascynowała... dlatego, w sumie..

podziwiam Ciebie, że próbujesz opisywać to w swoich wierszach i czerpiesz z różnych...

jw. dużo analogii do dzisiejszych czasów i za to plusik.

Pozdrawiam.

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@ais No nie wiem, jeszcze by wymiotła z rozmachem i kogoś z nas by objęło ;) Wzajemnie pozdrawiam :)

 

@Nata_Kruk Dziękuję Nata, że mimo wszystko zdecydowałaś się zerknąć. Miło mi, że zauważyłaś moje wysiłki, by nawiązać jakoś do współczesności. Pozdrawiam serdecznie :)

@Sennek Dziękuję za wizytę i pozostawiony ślad. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Miło mi, że zajrzałeś i pozostawiłeś znak obecności. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.. jakże nie zerknąć, lubię Twoją aktywność także wobec innych, tym bardziej miło mi, że mogę się gdzieś wpisać.

Nawiązałaś do współczesności i to właśnie spodobało mi się... :)

Dzięki za odzew.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...