Drzewo

[Manek]

Drzewo

 

Wewnątrz łupiny, bielma nasiona

Zarodek kręci, wygina.

Wilgocią, ciepłem w glebie zbudzona,

Nowa się rodzi roślina.

 

Ze wschodu na zachód, krążąc, liściasta

Walczy ku światłu łodyga,

Sama cień rzuca, się stale rozrasta.

Z bieli rdzeń w twardziel zastyga.

 

Filarem korzeń pełen zapału,

Przeciwko burzom i suszy,

Drąży, się wije, wzmacnia pomału,

Czasem i skałę też kruszy.

 

Jako za młodu, tak będzie stary

Pień wystrzelisty, wysoki –

Powykręcane sękiem konary

Sięgają krzepko na boki.

 

Tryb życia wrzący wije, świergocze,

W korze wyryte dwa serca,

Gorzkie i słodkie znajdziesz owoce,

A także dojrzysz wisielca.

 

Kiedy ząb czasu wyrwie, uziemi,

Zwali to cielsko żałośnie,

Grzybem przeżuje, w próchno przemieni,

Nowe tam życie wyrośnie.

 

Marek Thomanek

03.01.2023

[kwintesencja]

@Manek wszystko tutaj na najwyższym poziomie, rytm, rymy, treść i piękne słownictwo, brawa!

[Manek]

@kwintesencja Dziękuję bardzo. debiutowałem tym wierszem w czasopiśmie Akant.

Edytowane 11 Kwietnia 2023 przez Manek (wyświetl historię edycji)

[kwintesencja]

@Manek to super, gratuluję! też czasem tam publikuję :) pozdrawiam!

[iwonaroma]

Ależ pięknie językowo 

 

[corival]

@Manek Wiersz zgrabny i do tego w moich klimatach. Pozdrawiam :)

[Kwiatuszek]

@Manek Piękny wiersz! Życie, przemijanie, odrodzenie... Super! Pozdrawiam!