Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Polsko, pełna micho i kraino marzeń
tyś świadkiem mej miłości 
i tragicznych zdarzeń

 

O, Polsko! naucz mnie polskości
kiedy przyjmujesz w ramiona rozrzucone kości


nie zasłaniaj oczu na baranów w górze
ich działania niegodne pełne są czupurzeń

 

skąd w tobie Polsko serce do odstępców?
gdy w wiejskich izbach od groma przestępców?!

 

sowa pohukuje w macki zaplątana:
Polska już nie nasza!
Polska już sprzedana!

 

ratujcie Ojczyznę z rąk oprawców swoich!
nie ma ratunku pisk słychać
nadchodzi android

 

_

(2.2017)
 

Edytowane przez ais
. (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Temat poważny, ale potraktowany niepoważnie. Ja przynajmniej nie ogarniam i mam wrażenie, jak byś pisała tę śmiesznie zakończoną lamentację "na kolanie". A dlaczego "w wiejskich izbach od groma przestępców"? I inne niejasności. (Dziwi mnie też, jako nowego użytkownika, że w dziale jest  napisane: wiersze ukończone, a Ty edytowałaś już chyba 3 razy. Dalej będziesz poprawiać?)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cóż nic nie mogę poradzić, że nie ogarniasz :)

Edytowałam dopiero jeden raz, a kiedy uznam, że jeszcze coś mi nie pasuje, to będę edytowała nawet sto razy.

Dziękuję za czytanko i komentowanko. 

 

Opublikowano

@ais Chyba nie wypada 100 razy poprawiać tutaj wiersz, z szacunku dla innych użytkowników. Przecież jest napisane:
"W tym dziale możesz umieścić wyłącznie w pełni dopracowany utwór. (...) Jeśli nie jesteś pewien (pewna) paru strof, skieruj się do działu Warsztat. "

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli ktoś nie jest pewny treści, to publikuje w Warsztacie. Tylko, że ja jestem bardzo pewna treści. Przeszkadza mi coś innego.

No to bywaj xd

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • /Środek roku 2023/ Kompilacja prozo-poetyczna _____________________________________   Matko Ojców! Rozmieściłaś sześć gwiazd; na przestrzeniach bez mojej obecności Jako siódma gram wszystkim śmiertelnikom (niedoszłą) Od pierwszej ulotności na dziurach cygara   Miłością obdarzając niejednego człowieka, (wierzę w tego) bez włosów w ubiór — włosami innymi  rozkopie dziś węże z ostatniej przestrzeni   Piosenką ascetyzmu otwierając drzwi; jako Naród, spójrzcie w drewno, żelazo i złoto Do wartości bez władzy wydobywania! Przekażcie energią detal z łagodnych serc   Wtedy wspólnym łącznikiem ochroni Ziemię — wasza Elektra! (od podań dużo starsza)   Nie w pojedynkę — lecz wszystkie zaprasza; do pojednania 'intakacją' słów w czasie, gdy będzie trzeba głowy całej populacji unieść  w myślach mównic słów, za pozwoleniem.   Jeśli serce czuje głęboki oddech po wynurzeniu; dziedzictwo energii prosto wyemancypuje, z kamieni szlachetnych wpływając na ludzkie życie Poprzez naszyjnik do szyi — hessonit i kocie oko   Złączy macierz w jeden 'OM' Symbolem kosmosu, którym zakorzeniona karmicznie Ziemia z obydwóch   W środku dualizmu, przez 'skalę Ph' wskaże lingam; jako główny motor harmonii, skrycie od Wszechświata   Ucząc dziś szacunku wiary nie zdobyczą władzy, chociaż jądro osłabione poprzez wasz majestat, czuje tylko dalszy ból, więc przywróci porządek   Jeden amalgamat ze wszystkich dziedzin tworząc zwiniętym wachlarzem dla dobra, z ogółu ludziom; tlący się ogień pokoju, niech trwa po dzień dzisiejszy   ''Wasz tajny współpracownik wciąż działa w ukryciu''  
    • @EsKalisia mimo że ostatnia to jednak i ona umiera . Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Manek dobra już wiem o "co" chodzi..Olśniło mnie.   Wracając do Romy i jej wiersza - dla mnie jest treść

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Domysły Monika Ogarnął mnie mrok bijący z wiersza. Nadzieja, nam głupcom, umiera ostatnia Pozdrawiam, K.    
    • @Domysły Monika Zawsze trzeba się doszkalać. Kto z tym skończył nie tylko stanął w miejscu ale posuwa się nawet wstecz.  A kto siebie samego uważa za mistrza, jest głupcem. Mam takie życiowe doświadczenie, że im głośniej ktoś krzyczy o swoich zdolnościach, tym większym jest w rzeczywistości dyletantem. Mądrość jest skromna.   Co nie znaczy oczywiście, że ja jestem mądry. Jestem wyjątkiem.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...