Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Odszedłeś za nim się o tym dowiedziałam,
zamiast Ciebie towarzyszył mi Twój cień.
Chyba zbyt wiele słów wypowiedziałam, 
to był nasz ostatni dzień.

 

Zbyt późno dostrzegłam,
że wschód dawno za nami.
Teraz samotnie się chowam
między wspomnień scianami.

 

Czasem Cię zobaczę,
we śnie lub na zdjęciu.
W przeszłości zatracę,
bo pragnę być w Twym objęciu.

 

Zbyt późno zauważyłam,
i tak już wiele razy,
Twego ciepła niedoceniłam.
Widziałam jedynie skazy.

 

Wiele razy zbłądziłam,
co Ciebie nie usprawiedliwi.
Ale błędy popełniłam,
czy wolność Ci zadośćuczyni?

 

I może to podobieństwo nas złączyło,
ale jednak niezrozumienie
zbyt wiele razy więź skrzywdziło.
Teraz popadnę w zapomnienie. 

 

Zapomnisz o mnie.
Życie od nowego tomu zaczniesz,
a ja nie zapomnnę
tego jak bezpieczeństwem pachniesz. 

 

Kocham Cię i tęsknie, do serca więc schowam,

każde wspomnienie i uśmiech

cenniejszy od wszystkiego, na wieczność zachowam.

 

I pójdę dalej, wezmę oddech. 

Zacznę widzieć w moim życiu to co dobre.

Lekcje wyciągne, stane się silniejsza,

by być o zmartwień parę lżejsza. 

Edytowane przez Shia (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Straszny tu bałagan. Rymy raz tak, raz siak, bez żadnego porządku, do tego momentami okrutnie banalne, czasem aż do przesady (schowam/zachowam). Od biedy uszłoby to jako tekst jakiejś radiowej piosenki pop, bo gorsze rzeczy tam przechodzą, ale jako wiersz się moim zdaniem nie broni. No i wpadki typu "odeszłeś"... Zlituj się nad nami, przykładaj się bardziej ;P

Opublikowano

@error_erros Dziękuje za opinie i poprawienie mnie. Zdaje sobie sprawę, że moje wiersze nie są najwyższych lotów. Będę nad tym pracować, chociaż ten mi się akurat bardzo podoba ze względu na prostotę. Ale jestem wdzięczna za komentarz, miłego dnia. :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Twój wiersz to uroczy i niezwykle ciepły utwór, który działa jak balsam, jak chwila wytchnienia od codziennych problemów. Przypomina, że źródło piękna i kolorów jest tuż obok nas – w buraczku, groszku, oliwkach. To pochwała dostrzegania poezji w najbardziej prozaicznych elementach rzeczywistości. Zadajesz pytanie: "jaki problem, kochani?", a potem sama udzielasz odpowiedzi: problem znika, gdy zanurzymy się w prostym pięknie świata. Bawisz słowem w niezwykle subtelny sposób. Tworzenie nazw kolorów od ich źródła („buraczkowy z buraczka”, „popielaty - z popiołu”, „butelkowy - z butelek”) jest nie tylko pomysłowe, ale też przywraca słowom ich pierwotny sens. Wiersz staje się swoistą genezą barw. A jednocześnie kolory opisujesz tak, że można ich niemal dotknąć i posmakować. „Groszek, który w ustach się słowi”, „karmelowy, jak ciepło". To tekst, który otula i koi, a jego łagodny ton jest niezwykle kojący. Ostatnie zwrotki, w których kolory pożyczane są od księżyca i słońca, wynoszą ten "codzienny" świat na poziom kosmiczny. Inspiracji i piękna można szukać wszędzie – od tego, co na talerzu, po to, co na niebie. A myśl, że każdy promień słońca „przebiera w dobranoc”, jest cudownym obrazem na zakończenie dnia. To tekst, który otula i koi, a jego łagodny ton jest niezwykle kojący. Jest jak antidotum na szarość i zmartwienia. To tekst pełen światła, ciepła i subtelnego czaru - Alicjo z poetycznej krainy.
    • @wierszyki Ekstra !!!!
    • Wcale nie fastrygowany, szyty na miarę, wturlał się we mnie jak szpuleczka po niciach.  Zagrałaś na mojej fantazji po nutkach uśmiechu :)
    • @andrewRefleksyjny wiersz. Zakończenie – "nie wszyscy" – zastanawia. Bo rzeczywiście, nie wszyscy ludzie mają się dobrze, a świat... świat po prostu jest. Trwa.  
    • @lena2_ Pięknie napisałaś o autentyczności uczuć. Wiersz ma głębię - ta konkluzja o konieczności pokochania własnego życia jest kluczem do wszystkiego. Lubię Twoją poezję, jest mądra, szczera i niebanalna.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...