Skarb

[minerva]

Wiosenną porą

wśród kwiatów

i ptaków,

i śpiewu 

i gniewu

narodził się Skarb...

Cóż...

Podobno tak na imię miał.

 

Nikt nie wiedział jakiej jest płci,

ani co czci.

Więc rozeszły się głosy,

pośród porannej rosy,

że w tej krwi

tragedia tkwi.

 

"To tylko faza!"

krzyczy pani,

co mężczyzn rani.

 

"Narodu obraza"

Marudzi pan

co wiele nosi ran.

Jednak nie swoich.

 

On żonę poniewiera,

do młodszych się dobiera. 

 

Wioska się burzy,

a niebo chmurzy. 

 

Skarb rączkę unosi 

i trawę rosi. 

Jest on darem od wiosny.

Choć wydaję się groźny,

jest potulny jak baranek 

w sobotni poranek. 

 

 

[kwintesencja]

@minerva bardzo ciekawy tekst, dobrze to wyszło, pozdrawiam!