Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

odkręciliśmy wodę

zatkaliśmy odpływ

czekamy

czterdzieści wdechów

i czterdzieści wydechów

 

wielkie dzieła 

duże i małe

niby posągi z marmuru

albo chociaż

figurki  gipsu

toną

 

z drugiej strony

dłuta odjęte

"postuj" wciśnięte

 i apiat' – od nowa

do skutku

wodę lać

sensy trać

 

wzniesiono sztandary 

eklektyczne tabliczki

drą się i szaty dawno

(albo dopiero co) uszyte

liberté! egalité!

każda w swoim 

jednolitym języku 

 

spadła ostatnia kropla 

wszystkim rozdano korony

i pogratulowano

udziału w odkupieniu

naszego kosmicznego zlewu

Syjonu miliarda sklonowanych Muz

 

doczekaliśmy się

a woda nie opada

okrzepła

i to wszystko

sztuka – wszystko

sztuka –

nic

14 III 2023

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez koralinek (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@koralinek Czuć tu trochę postmodernizm. 

Ogólnie zgadzam się z przewodnią myślą utworu, że współczesna sztuka ma coraz mniej do zaoferowania.

Próbuje albo zażarcie naśladować jakieś inne dzieło, przez co staje się tylko jego wyblakłą kopią, albo stara się na siłę stworzyć coś nowego, kontrowersyjnego, przez co brakuje jej głębi.

Pozdrawiam 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Giorgio Alani świetnie to ująłeś. Taki zalew płytkości to też jakby postawienie na ilość, a nie jakość, przez co już trudno się połapać co jest dziełem udanym, a co nie szczególnie, gdy przecież każdy może być dziś twórcą. W pewnym sensie postmodernizm na całego, jeśli chodzi o koncepcję wyczerpania się sztuki.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...