Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rozmawiała dusza z ciałem

Atylda
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Atylda

Atylda

Opublikowano
Opublikowano

Popatrz sobie w twarz!

Poznajesz się jeszcze?

 

Przecież nie jesteś słaba?

W życiu bywało już chujowo,

Dawałaś radę.

 

A może jestem już zmęczona?

Zmęczona dawaniem rady?

Zmęczona tym wszystkim?

 

Wszystkim? Czym jest wszystko?

Co zamierzasz zrobić?

 

Życie jest wszystkim.

A czasem mam wrażenie, że moje jest niczym.

Co zrobię? Nie wiem.

Nie pierwszy raz w życiu.

Nie wiem. 

 

Tylko nie zapomnij, że masz się uśmiechać.

I nikomu nie mów, że jest źle.

Pamiętasz, że ludziom nie wolno ufać?

 

Pamiętam. 

4

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • tie-break
      Ewelinka

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Iza-bella W takim razie Tobie też życzę zdrowia. Choroba, która często wyłącza człowieka z życiowej aktywności, czyni nas bardziej uważnymi. Bo żeby tworzyć nawet, jak to określiłaś, pisadełka, trzeba się jednak zatrzymać, a nie mijać świat z prędkością odrzutowca. Zajrzałam sobie do innych Twoich wierszy w profilu i tak sobie pomyślałam, że Twoje pisanie trafiłoby z pewnością do dzieci. I zastanawiałam się, dlaczego, aż doszłam do wniosku, że podobnie jak u nich, jest w Twoich utworach entuzjazm obcowania z tym, co nas otacza. Dzieci to dopiero odkrywają (po raz pierwszy, i jest w tym urok nowości), a później wraca się do ponownego odkrywania zazwyczaj wtedy, gdy okoliczności każą przyhamować, 'zwolnić' w biegu. Chciałabyś jakoś rozwijać się w dziedzinie pisania?
    • marekg
      * * *

      Przez marekg · Opublikowano

      @tie-break dziękuję za komentarz .
    • Marek.zak1
      Stokrotki dla Febe

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Fajnie napisane i życiowo. Duża część facetów jest dla was transparentna. W druga stronę też to niestety działa. Wygoogluj piosenkę Mr Cellophane z musicalu Chicago. To o tym.  Pozdrawiam
    • tie-break
      Zaproszenie

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Simon Tracy Najbardziej z całego wiersza spodobał mi się grabarz. Właściwie to Grabarz, wielką literą, zwłaszcza że w końcowych częściach urasta niemalże do rangi mistrza ceremonii, ważnej postaci (w literaturze), przez której ręce musi przejść rozwiązanie akcji. Taki bohater istnieje po to, żeby spiąć wątki w sensowne zakończenie. Grabarza wymyśliłeś, jak przypuszczam, żeby połączyć miłość i śmierć - które lubią iść w parze w Sztuce, a przy okazji... tworzysz wyśmienity, groteskowo-wisielczy klimacik. Kompozycyjnie też jest to fajnie pomyślane.
    • Annna2
      Stokrotki dla Febe

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Berenika97 smutna opowieść i bardzo prawdziwa. po drugiej stronie szyby, matrycy jest człowiek, z uczuciami myślami. Jest. Niepełnosprawność nie oznacza że Człowiek ten jest gorszy, inny- ale często tak się robi, uważa. Inny- taki sam.   Poruszające Berenika

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...