Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Trzeba było ich zabić

Liero
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Liero

Liero

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Trzeba było ich zabić.

Mieć z głowy.

Usypać kopiec i zostawić pamięć

 

Za sobą.

 

Nikt by nie pytał co u nich,

Czy wszystko z nimi w porządku,

Jak zdrowie, ani co słychać,

Gdzie milkną głosy rozsądku.

 

Żaden nie chodziłby głodny.

Zniknęłyby tajne zebrania

Tych, którzy pragną uwagi.

Nikt wódki nie dostałby w zamian.

 

Wrzucić ich do komory!

Przeszukać jak paranoik.

Zatrzymać ich serca, dlatego

Że oni targali Twoim.

 

Trzeba było ich zabić...

Niech łza będzie potem w upale.

Jak się czujesz? Jakkolwiek.

Choć przyznam, że nie chcę już wcale.

Edytowane przez Liero (wyświetl historię edycji)
2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Adaś Marek
      bóbr

      Przez Adaś Marek · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Każda wymówka jest dobra teraz trend jest na Bobra Pozdr.
    • Moondog
      Junacki...

      Przez Moondog · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz dzięki  Również pozdrawiam 
    • Adaś Marek
      umiar

      Przez Adaś Marek · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Satysfakcja dla mnie spora Fajny wierszyk, mądry morał. Pozdrawiam Adam
    • Tyrs
      Iluzja

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Wszystko o kant – czegokolwiek. Łóżka, stołu, spodni. Teorii Immanuela przedstawionej w Krytyce. Wszystko zbłąkaniem rozumu na ścianie w postaci iluzji. Powinienem być instead of – to anielski młyn - jestem, zniekształcony głos Boga u Lema. Wyjątkowe stany – somnambulizm pod oknem ukochanej w postaci zespołu Elpenora – niech szlag trafi fantastykę i pchły (kogokolwiek, kolego). Shut up!, duplikacja dwóch w syndromie Gansera – mój stres, twój wybór –  choćby kur, miss world, studiowanie popisu składania jaj przed kogutem, resztki snów pochowanych paskiem zegarka na przegubie dłoni. Starej dłoni. Wszystko jest kantem i o kant – czegokolwiek. Niech trafi szlag – was, mnie, ich – przede wszystkim ich,   onych. Oto jestem – bez zgody. Według artykułu dwudziestego trzeciego. Opisuję, co widzę – i bez urazy. Że ściąłem drzewo dobra i zła – patologiczne upicie – splotłem wieniec cierniowy, nakładając na głowę przeźroczystej postaci welon. I zawołałem – sanna! Ho, ho - jak ja wołałem – owe sanna! I kląłem przy tym to, na czym świat stoi. Aż padł  na twarz, uruchamiając wszystkie mięśnie, każdy, nawet najmniejszy miocyt, to nie był krzyk – by wydyszeć –  Eli, Eli, lema lema lema… (jak kibic) sabachthani. Shut up! – zakrzyknął (i to był ryk) setnik  w obcym języku. Przebili mu bok, krwawił – wyciągnęli na środek drogi, Longinus pochylony nad Caiusem. Płakał. Ten pierwszy. I usłyszałem, jak jakaś kobieta – pięćdziesiąt lat – przeklina świat, nas, żołdaków po obu stronach granicy, pograniczników, wieczną ruchomość celu. I pomyślałem, że drab leżący obok jest ŚWIĘTY. A drab, skulony obok – przeklęty. I rozdarłem kotarę, by widzieć obu. Boga – ŚWIĘTY, ŚWIĘTY, ŚWIĘTY Serafinów i Tronów, w piżamie, gdzie ukryty papieros, dłoń na szyi strażnika zaciśnięta w nienawiść.    
    • Bożena De-Tre
      Wisielczy nastrój

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @poezja.tanczy Zmotywowałam do pracy znaczy-:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...