ciche umierania

[Anastazja Sokołowska]

gdy rozkosz w cykaniu zegara
dreszcz po obojczyku się wspina
jeśli tak wyglądają umierania
ciche to obyś mi nigdy nie mijał

 

o północy łza skradała się w oku
gdy usłyszałam jeszcze raz twój
głos spadałam w głębiny amoku
którym zadrwił ze mnie nasz los

 

nienazywalnym to nazwałam
w otchłaniach siebie odłożyłam
gdy w pajęczynach myśli umierałam
wtedy czułam że najbardziej żyłam

 

 

disclaimer: wiersz pierwiastkowo inspirowany utworem "Bez nazwy" autorstwa @error_erros

[error_erros]

Jestem zaszczycony, że mój wierszyk był dla Ciebie inspiracją! Myślałem, że już nikt mnie tu nie czyta, a tu proszę, jaka miła niespodzianka :D

Twój wiersz jest bardzo ciekawy. Te przerzutnie trochę nieoczekiwane, przez co wybijają nieco z rytmu, ale mnie osobiście podoba się taki zabieg, jest interesujący. Co do czasowników w ostatniej strofie, to rozumiem, że niektórych mogą kłuć w oczy, jak kolegę powyżej, ale ja osobiście bym się tego nie czepiał. Dla mnie taka wyliczana wygląda spoko.