Znów te oczy...

[Ewelina]

Cały świat podpali

Dla tych oczu niebieskich

I czerwonych warg

Westechnienem zalaje 

Powietrze i ten świat wielki

Od chmur do twardej ziemi 

Dla tych oczu niebieskich 

Spali wszystko 

Całe zło 

Ze ślepym losem się rozprawi

 

Wszystkie ciemne chmury

I ból wszechświata zmiażdży

Dla niego 

I tych oczu niebieskich

Wszystko da z siebie

Żeby był

Żeby znów

Spojrzeniem ją gładził

 

[Rafael Marius]

@Ewelina A czemu znowu te oczy?

[Ewelina]

@Rafael Marius bo wciąż na myśl mi przychodzą, nie zielone, nie brązowe a niebieskie jak marzenie. 

Za młodych lat podkochiwałam się we wszystkich aktorach o niebieskich oczach i nadal mam do nich sentyment :) 

[A-typowa-b]

@Ewelina Wiersz mi się spodobał, gładko przez niego przeszłam. To znaczy, że nie jest o byle czym, nie nudzi formą, językiem. Płynie z autorki, pozdrawiam serdecznie.

[Ewelina]

@A-typowa-b raz jeszcze dziękuję. Wielka to dla mnie radość, że widzisz to co dla wielu jest niewidzialne i od czego uciekają.

Zawsze piszę o tym, co mnie samą porusza, czy w jakimś istotnym stopniu obchodzi, coś co czuję duszą a czasem i ciałem. 

Sama zawsze w wierszach, a także w prozie poszukuję emocji, poruszenia i w swoich utworach próbuję dawać to samo od siebie. Chcę, żeby Czytelnik poczuł coś choć ma tylko słowa i swoją wyobraźnię i nic więcej...ale to powinno wystarczyć. 

Pozdrawiam nieustannie