kapciuszek

[marta 50]

zgubiła pantofelek
młodość pijana      

 

książę zostawił 

 

w dziurawych butach brud
więc piorę łatam
wycierając czasem łzy

 

dręczę urzędy
dziękując matce
zmieniam pieluchy

 

w takiej wilgoci kwiaty nie rosną

 

dzieci pilnują się same
zaległości w szkole zdrowiu
tylko patrzę na zegarek

 

by w garach było pełno
rozplątuję w snach supełki
bo jutro poplącze

 

mam skryte uczucie 
że ciągle biegnę za tramwajem
co mi przytrzasnął drzwiami palce

[Tectosmith]

@marta 50 Trochę dziwne, ale smutne i prawdziwe. Pozdrawiam.

[kwintesencja]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

odnajduje w tym wierszu ogromny ładunek emocjonalny 

o tym jak naiwność i lekkość młodzieńczego romansu ustępuje miejsca szarej codzienności

trudna ta codzienność