Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Cisza grobowa


Rekomendowane odpowiedzi

Stało się wreszcie - padliśmy trupem.
Słowa o zęby na wióry starte,
Końce języków gniewem otrute,
Jedynie czucie - fałszywie martwe.

Czasem to czucie wyrusza w drogę
Na śmierć i życie po nitce cienkiej,
Kiedy my - zdrajcy ciszy grobowej -
Tęskne milczymy sobie piosenki.

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@error_erros Domyślam się o jaką ciszę chodzi ale wiersz został opublikowany w wierszach gotowych, dlatego delektuję się nim w takiej formie w jakiej jest. Daleki jestem od sugerowania zmian w gotowcach, ponieważ gdyby autor miał wątpliwości, wrzucilby go do warsztatu. No ale to takie drobne odejście od tematu z mojej strony. 

 

Ciszę po prostu uwielbiam, ubóstwiam wręcz. Dlaczego? Ponieważ dzisiaj jest jej tak mało, że pewnie niedługo zniknie na zawsze. 

 

Autora uwiera wszędobylski hałas. Mnie również. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rozumiem, że Twoja wypowiedź dotyczy moich wątpliwości co do tytułu. Tak tylko się spontanicznie zastanowiłem, czy by go nie zmienić, ale ostatecznie i tak nie ma to większego znaczenia i nic więcej nie wniesie do treści, bo - jak mówisz - i tak można się domyślić, o jaki rodzaj śmierci chodzi.

Zaś zdanie o uwieraniu hałasu, to zapewne nawiązanie do wczorajszego wiersza, który też traktował o ciszy i hałasie ;> Jakoś tak przypadkiem postawiło mi się tutaj te dwa wierszyki jeden po drugim. O ile tamten był świeżutki, ten dzisiejszy napisany był już dość dawno ;>

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...