Obojętni

[andrew]

Obojętni 

jest nas miliony
często obojętni
zło niewidoczne
schowane za uśmiechem

 

bierzemy z życia
tak wiele
zachwycamy się przyrodą
podziwiamy  niebo gwiazdy
piękne lasy parki

rankiem budzi nas słońce
do snu kładzie księżyc

wszystko to gratis
może tylko
za prośbę Stwórcy
rozglądnij się
pomóż bliźniemu

 

jesteś piękny cudowny
dziel się sobą
a staniesz się słońcem
oświetlającym drogę
zagubionym

Jezu ufam Tobie

1.2023 andrew
Piątek, dzień pamięci
męki i śmierci Jezusa

Edytowane 13 Stycznia 2023 przez andrew (wyświetl historię edycji)

[Tomasz Kucina]

@andrew Jest ode mnie lajk, za pozytywny proludzki, pobratymczy wymiar wiersza, za to, że piszesz jako "My" -> czyli wszyscy ludzie, bez podziałów np. na: nas czy ich, na: eko-fanów czy eko-fobów, industrialnych czy rustykalnych, merkantylnych lub minimalistów, posępnych czy optymistów, ... oraz -> za ludzkie tradycjonalne (jak wynika z treści wiersza) przywiązanie do idei wiary w Jezusa. To warte docenienia. Znieczulica społeczna -> tytułowa "obojętność" dotyczy nas wszystkich, bez względu na emanacje czy światopoglądy. Do technicznych stricte warsztatowych aspektów wiersza nie odnoszę się, każdy pisze jak czuje, ma ochotę i chce. Pozdrawiam.

Edytowane 13 Stycznia 2023 przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)