Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Żółwik Karmelek powolny wędrowniś
Nie mógł nieszczęsny na czas nigdzie zdążyć
Wolnym, mozolnym poruszał się marszem
I przez to biedaczek się spóźniał zawsze
 
Raz wszystkie zwierzęta czas wolny miały
I razem do kina na film się wybrały
Karmelek też poszedł, lecz żółwim tempem
Gdy dotarł, to kino już było zamknięte
 
Gdy lew go zaprosił na swe urodziny
To szedł nieboraczek ze trzy godziny
Dodreptał na siódmą, lecz było już pusto
Impreza skończyła się bowiem przed szóstą
 
Raz chciał się w sobotę na mecz piłki wybrać
I szedł z wielką radością by turniej wygrać
Choć świetnym piłkarzem był nasz Karmelek
Na mecz się spóźnił bo doszedł w niedzielę
 
Gdy na wesele się wybrał zająca
To zgubił się biedak po drodze na łące
I znowu się spóźnił jako jedyny
Tym razem o cztery okrągłe godziny
 
I tak to już było z żółwikiem Karmelkiem
Okazje niestety mijały go wszelkie
I chociaż próbował się spieszyć nieborak
To zawsze docierał do celu nie w porę
 
Samotny I smutny był przez to Karmeluś
Przyjaciół miał bowiem zupełnie niewielu
Nikt cierpliwości nie miał wciąż czekać
I przez Karmelka ze wszystkim zwlekać
 
Aż raz żółwik spotkał ślimaka pod lasem
Co tak jak i on nie nadążał za czasem
I wielce się razem zaprzyjaźnili
Bo równie powolni, spóźnialscy byli
 
Autor: Adriana Gawrysiak
  • 5 tygodni później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zgadzam się, bo geograficznie Ziemia  nie jest w centrum wszechświata, ale dla ludzi jest, czy powinna być, co sie wiążę, ze powinni ją cenić i kochać. M. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam Tak jest, ale nie tak dawno skomentowałem wiersz, po czym napisano, że, jak zwykle, odwracam kota ogonem, Mogło tak być, bo ja bardzo wielu wierszu tu nie rozumiem i mój koment wydał się autorowi bez sensu. Pozdrowionka
    • Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...