Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To zależy jeśli to jest autentyczne powołanie to wtedy ich parą jest Bóg.
Zatem singlami nie są.
Jednak może znaleźć się eremita kłamczuszek
co za frajer chce mieć pełny brzuszek
I wtedy zasługuje na tytuł singla.

 

Opublikowano

Przyznam, że dotykają mnie takie osobiste sprawy, jakby reszta społeczeństwa chciała narzuć cośkolwiek jednostkom, a to że za długo są dziewicami/prawiczkami, a to że są  singlami, a to że wogle gapią się w te głupie smartfony.

Japonia.

Tam singli, dziewic/prawiczków i gapiących się w smartfony są po szczyt Fudżi.

 

Przemyślę to sobie na spokojnie i wrócę.

Pozdrawiam!

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zapraszam zatem ponownie.
Ja też jestem samotny, ale nie z wyboru. Z powodu niepełnosprawności i chorób. Raczej opiekunki potrzebuję niż partnerki. Mimo to, a może właśnie dlatego uważam, że parami lepiej.
Jadnak zanim moja linia życia uległa zmianie było raz pojedynczo, a raz parami. Oba rozwiązania moją swoje wady i zalety. Jako ktoś samemu jest szczęśliwy to nie narzucam. Może jednak warto się zastanowić, czy z kimś nie byłoby jeszcze lepiej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie jestem samotna. 

Życie w pojedynkę nie oznacza samotności.

Oczywiście w idealnym świecie Żyli długo i szczęśliwie, ale nie każdemu jest pisany taki scenariusz. Po prostu tak bywa. 

Mam prawie wszystko, czego chciałam. A że w tej układance brakuje jednego puzzla? Fuck! Pal go sześć. Ten obraz jest prawie skończony i prawie idealny. Po co to psuć rujnującymi emocjami...

 

Wypowiadam się tylko i wyłącznie za siebie, a jako naczelna hipokrytka innym życzę, aby nie tracili nadziei, być może łaskawy los się do nich uśmiechnie.

Trzeba wierzyć, a ja jestem ateistką.

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Rafael Marius

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli się ma znajomych, rodzinę, przyjaciół to pewnie tak jest. Choć są i takie jednostki, które same sobie wystarczają i też nie odczuwają osamotnienia. Co najwyżej samotność, ale w pozytywnym aspekcie tego uczucia.
Z drugiej strony są i takie relacyjne osoby, dla których egzystencja bez partnera/partnerki jest tylko wegetacją.
Tu wiele zależy od typu osobowości.
Miło, że pamiętałaś, żeby zajrzeć ponownie.

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annie   :)  orientalną, skomplikowaną nutą ..serca :)    słodycz kokosa, pieprz ( dużo pieprzu), drzewo sandałowe, fasolka tonka, piżmo itp. Ale nie chciałam przesadzać;)    Już zdecydowałam. Jean Paul Gaultier Le Beau Le Parfum .  pozdrawiam :)    @Tectosmith   dziękuję Tectosmith :) również Ciebie pozdrawiam:) 
    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...