Krokodylica

[Adriana Gawrysiak]

Pewna krokodylica była strasznym gburem

I wręcz nie znosiła gatunku jaszczurek

Lecz nie z zazdrości o ich grację i zwinność

Ani o skóry ich aksamitność

 

W tym wszystkim chodziło jedynie o to,

Że jaszczurka nie jest krokodylą istotą:

“Jaszczurki nazbyt są jaszczurkowate

A ja tylko to lubię, co krokodylowate!”

 

Krokojędzy się bała jaszczurka niejedna

Bo zołza z niej była, okrutna i wredna

Jak tylko jaszczurkę na swej drodze spotkała,

Za ogon ją zaraz zlośliwie szarpała

 

I wszyscy mowili: “Jakież to głupie!

Wszak krokodyl i jaszczurka w tej samej są grupie

Gadami sa przecież te oba zwierzaki

Więc czemuż istnieje tu problem taki?!”

 

Krokodylica bynajmniej tych słów nie słuchała

Z jaszczurek się śmiała, puszyła się cała…

Aż w koncu ktoś zakradł się do jej gniazda wielkiego

I jajo jaszczurcze podrzucił do niego!

 

Krokodylica niestety zbyt mądra nie była

Psikusa owego więc nie zwęszyła

O jajka swe za to dbała z wielkim zapałem

I kochała je wszystkie- także to małe

 

Przez tydzień ogrzewała je czule swym ciałem

Aż wnet się wykluły dwa krokodylki małe

Na końcu wykluła się także jaszczurka

Najmniejsza z nich wszystkich i lekka jak chmurka

 

Krokodylica bez wahań ją pokochała

Za to, że słodka i za to, że mała…

I w tej miłości tak ślepa była

Że cech jaszczurczych nie zauważyła

 

I jak na przykładną przystało matkę

Pielegnowała całą gromadkę

Różnicy przy tym nie widząc najmniejszej

Pomiędzy jaszczurką i jej rodzeństwem

 

Aż dnia pewnego pani Krokodyl

Pragnąc skorzystać z pięknej pogody

Przyjaciół zaprosić się zdecydowala

I obiad w ogródku przygotowała

 

Gdy goście uprzejmie na obiad przybyli

To oczom swym własnym wprost nie wierzyli

Przed nimi jaszczurka, z miną roześmianą

Do krokodylicy zwracała się ‘ mamo’!

 

‘Toż to jaszczurka!’, ‘Bez wątpliwości!’

Krzyczalo szumnie grono zacnych gości

‘Krokodylico, czyżbyś radę dała

Pokochać jaszczurkę?’ ‘Możeś oszalała!’

 

Ta zaś na słowa te okropnie zbladła

‘Jak to- ‘jaszczurka’ moje serce tak skradła?

Moja mała pociecha krokodylkiem nie jest?

Jak to możliwe? Co tu się dzieje?’

 

Potem się bliżej jaszczurce przyjrzała

I prawdę, nieszczęsna, wnet zrozumiała

Widziała już teraz czarno na białym

Jaszczurczą duszę w tych oczach małych

 

‘Ach, to dlatego moja córeczka

Nie rosła w siłę jak dzieci reszta!

Teraz pojmuję już doskonale

Dlaczego się różni tak niebywale!"

 

Choć krokodylica się nieco zawiodła

To przestać jaszczurki juz kochać nie mogła

Ogromna miłość krokodylej mamy

Wygrała z głupimi uprzedzeniami

 

I tak krokodylica sobie uświadomiła

Jak w wielkim błędzie niegdyś byla

Przypadek z jaszczurką nauczył ją tego

Że w odmienności nie ma nic złego

 

Od tamtej pory szanowała wszystkich

Porzucając na zawsze uczucie nienawiści

Czuła się przy tym niezmiernie szczęśliwa

Jak dobrze gdy zło z dobrem wygrywa!

 

Autor: Adriana Gawrysiak

[Rafael Marius]

@Adriana Gawrysiak

Są tacy, co lubią tylko podobnych do siebie, a potem narzekają, że im nudno.