Kaleki czas

[Ewelina]

Kaleki czas w duszę nas kłuje.

 

Kalekie dzieci świata 

o modlitwę wciąż błagają. 

 

Natrętne spojrzenia 

nagannie ślepych na ludzką niedolę

o przebaczenie boskie anioły proszą, 

złotem oblani a w środku z pustką.

Jak cymbałki brzmi ich chichot.

Ich wargi kalekie 

w grymas jak w łuk, w dół są wygięte.

Idą z opuszczonymi głowami 

na szafot, 

wiecznie na oślep.

Idą w czerń utkani. 

W smutku nadętym wyuczeni. 

 

Kaleki czas w duszę nas kłuje.

 

 

[Ewelina]

@Dag tak...

W ludziach za mało jest prawdy i odwagi, a za dużo pozerstwa. Nasze ludzkie słabości nas gubią. A szkoda, bo w istocie mamy jako ludzie potencjał, by być innymi, lepszymi stworzeniami.

[Ewelina]

@Dag właśnie...

A tyle razy usłyszymy życzenia, żeby świat stał się lepszy...a to przecież nie świat ma być lepszy tylko ludzie... ludzie. Wszystko co wokół się dzieje, sami sobie fundujemy...

To nie świat jest zły, choć wielu ludzi w tę dziwnie sformułowaną myśl wierzą... Może tak jest im łatwiej... 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Marksizm zaraził takim myśleniem miliardy.

[A-typowa-b]

@Ewelina rozpisywać się nie będę, niezwykle udany wiersz. Pozdrawiam

[Ewelina]

@A-typowa-b dziękuję :) bardzo się cieszę. Takie słowa motywują mnie do dalszej pracy. 

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.