Żyj!

[Ewelina]

Tyle śmierci już za mną,  

ukłonów do ziemi. 

Całymi dniami się modlę 

o śmierci koniec.  

A tu znów nagły początek, 

znów obok mnie śmierci polegli. 

 

Tyle śmierci już za mną 

i przede mną wciąż nowe. 

A zawsze bolesne.

I w pamięci jak nożyce  

ich ostre krawędzie... 

Na mojej szafce strachy

przy szczelnie zamkniętym oknie.

 

Tyle śmierci jeszcze przede mną,  

tyle kochania na zawsze. 

I bólu po łokcie.

Tyle śmierci,

tyle głów w strugach deszczu moknie. 

 

Tyle śmierci już za mną, 

tyle w pamięci utkwiło 

jak kolce. 

Tyle myśli gnębionych, 

tyle myśli w wiecznym milczeniu odległych,

tyle mi śmierci w oczach rośnie. 

 

Mijamy... 

W dalekie krainy odpływamy.

Tęsknimy.

Szlochamy znacząco, 

bezdźwięcznie, 

donośnie. 

 

Tyle śmierci już za nami,

tyle miłości przed...

Tyle gości niespotykanych na codzień, 

tyle gwiazd spadających, 

Choć z każdym dniem coraz mniej.

 

…...............

 

Uświęć ten moment,

oddychaj głęboko i żyj cały. 

Może to przedostatnia chwila jest. 

 

 

 

Edytowane 25 Grudnia 2022 przez Ewelina (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Albo i więcej zależy z której strony czasu patrzeć.