Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Misterium Niepokalanego Żywopłota

ais

Przez ais
w Warsztat dla prozy

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

ais

ais

Opublikowano
Opublikowano

 

Gdy Anioł zwiastował Maryjce poczęcie przyszłego boga poczuła w sercu nie radość, lecz z lękiem zadrżała nieboga. Przepowiednią kierowana matka dzieciątka boskiego ruszyła z mężem w drogę według planu pańskiego. Ciężarna całka z tobołkiem przy oślim, wychudłym boku, co dnia szukała miejsca na odpoczynek i spokój.

 

Mijali wiele miast, słońce paliło mocniej niż wcześniej. Noce zaś były chłodniejsze, odczuli to boleśnie. Myśleli, że tułaczce nie będzie nigdy końca zewsząd drogi wiodły pod górę przy gorących promieniach słońca. Czasem otrzymywali pomoc, lecz drzwi wielu domów stawały się murem. Nie poddawali się, czerpali siłę z myśli o nienarodzonym dzieciątku, które zwiastować miało w raju Życie Od Początku. Co prawda mieli szereg wątpliwości, iż padli ofiarą własnego obłędu, ale szukanie miejsca narodzin to był dla nich kult obrzędu. Młoda kobieta cierpliwie znosiła trudy wędrowania, wspierał ją mąż Józef, godny zaufania. Dostał żonę brzemienną, ale niezhańbioną.

 

Starszy wiekiem Józef był dla Maryi opoką. Wierzył w Ducha Świętego, Jedynego Boga i Syna Bożego, grzechem nieskalanego. Maryja, była córką Anny i Joachima, bogobojnych żydów, producentów wina (to dlatego Jezus znał sztuczkę z winem, uczył się pilnie z dziadkiem Joachimem). Nie byli wielce zamożni, jak można by sądzić, mieli dwa krzaki i potrafili nimi rządzić. Mieli dwanaścioro dzieci mądrych, dobrych, silnych, ale to Maryję Bóg wybrał, jedną pośród innych. Zrobiła wrażenie skromna dziewczyna, to w prostolinijności leżała przyczyna. Proszę nie mylić Maryjki z wieśniaczką, ona nie z tych, chociaż  dla innych mogła być prostaczką. Tak, więc oboje  szukali schronienia dla ich wspólnego małego brzemienia. Jednak udało im się znaleźć spokojne miejsce, choć to nie lokum, jak to na wiejskiej. Malutka stajenka ze świeżutką słomą okazała się być tych ludzi a przyszłych świętych- koroną. Tu jedyna dziewica we wszechświecie powiła Jezuska błogosławione Dziecię. Syn boży przyszedł na świat upalną zimą w miejscowości Betlejem. Niektórzy by to uczcić wożą się Bentleyem. Ale wróćmy do Jezuska maleńkiego szkraba, który miał urodę żyda albo też araba. Nie był błękitnookim blondynkiem z aryjskimi rysami, jak go wielu widzi, modlących się za nami. Maryjka nieskalana do porodu Boga, teraz mogła harcować, wszak była chędoga. Józef, trzykrotnie starszy mąż, miał jeszcze krzepę i był dziarski jak wąż. Wybaczcie, ale nie mogę zdradzić zabaw tej parki, gdy jednak pomnę to przechodzą mnie zimne ciarki. Mijały dni i noce, miesiące i lata, Jezusek doczekał i siostry i brata.

 

Gdy życie młodzianowi płynęło sobie z wolna, Maryjka była bardzo, bardzo niespokojna. Miała info z góry, że synuś boski potomek w niedługim czasie opuści rodzicielski domek. Bała się o dziecko, ale przyszłość znała, więc po co chłopakowi w oczęta kłamała? Może podpisała kontrakt, umowę zawarła, jak Twardowskiego i chytrego czarta. Tuliła matka syna do ciepłych, mlecznych piersi, dobry był z niego chłopiec, wdzięczny i najszczerszy. Często wytykali go palcami jednej ręki, były to chwile pełne udręki. Zawsze nadstawiał drugi policzek, i drugich namawiał, nieważne te życie, ważniejszy byt po twojej śmierci, i teraz tak twierdzą niektórzy eksperci.

 

(2016)


 

1
staszeko

staszeko

Opublikowano
Opublikowano

Pisanie o narodzinach Jezusa niezależnie, czy żył naprawdę, czy nie, jest dużym wyzwaniem.

 

To krótkie opowiadanie jest swobodną interpretacją ewangelii oczami współczesnego, młodego pokolenia: pojawiają się odnośniki do historycznych miejsc, lecz opis klimatu sugeruje, iż nie musiało się to wydarzyć w grudniu.

 

Ciekawe co będą pisać w Wigilię za tysiąc lat?

 

Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

1
  • 2 tygodnie później...
ais

ais

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@aff 

Jeśli wierzyć świadkom, to Maria była młodziutką dziewczyną. 

Myślę, że mogłaby czuć lęk przed tym co się wydarzy, a także przed zamążpójściem z dużo starszym mężczyzną.

*

Kocham rymy. Kiedyś kochałam do obłędu.

Najbardziej gramatyczne xd

Tekst nigdy nie był edytowany.

Nie chcę go poprawiać, bo zatraciłby część mnie.

 

Dziękuję @aff za komentarz i uśmiech z drugiej strony barykady.

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • yfgfd123
      Bez tytułu

      Przez yfgfd123 · Opublikowano

      Zegarek na piekarniku wybił szesnastą. Słońce jeszcze nie zdążyło wstać, a cztery cyferki wisiały zawieszone pośrodku niczego, głosząc w eter jedyne w co mogły wierzyć, w istotę swojego istnienia - w to, że jest właśnie godzina szesnasta. Przeszedłem po cichu korytarz, przekręciłem ostrożnie zamek i wydostałem się na klatkę schodową.      Czerwone diody tym razem pokierowały mnie ku włącznikowi światła z małą ikonką Schrödingera - żarówką z kloszem, albo może dzwoneczkiem, co okazać mi się mogło dopiero po naciśnięciu przycisku. Oczywiście zaryzykowałem, a włącznik zamiast budzić nad ranem sąsiadów rutynowo włączył światło. Okropne to wszystko. Nie chciałbym żeby o tym teraz wiedziała, ale mogę o niej myśleć jedynie jak o substytucie namiętności prawdziwej, takiej namiętności po której nie boli mnie głowa, takiej po której nie muszę brać prysznica, a najlepiej takiej po której mógłbym już umierać. Jeżeli sen to półsmierć a samotność to ćwierćśmierć, to miłość musi być jej trzema czwartymi. Odwróciłem się do drzwi, zmazałem rękawem wypisane w kredzie "m + b" i w lepszym nastroju zbiegłem po schodach. To była moja pamiątka na pożegnanie - "K" jak Kalipso, na przestrogę dla wszystkich chłopców szukających w tym życiu uciechy. Choć to jedynie kropla w morzu na którym dryfują te wszystkie Ogyggie, zdolne pomieścić każdego poszkodowanego przez los, biednego studenta czy starego wdowca, jedne z miliona drzwi hydry, gotowej do połknięcia każdego żeglarza błądzącego między Kazimierzem a Grzegórzki, Krowodrzą a Łobzowem, między swoją ostatnią miłością z liceum a snem wiekuistym. Czy ja byłem w jakikolwiek sposób od tej niezaspokojonej męskiej masy lepszy? I tak i nie.     Zawahałem się jeszcze przez chwilę, po czym otworzyłem drzwi na ulicę. Poranek był paskudny. Wiatr podrywał brudną, szarą mgłę ciskając mi ją jakimś sposobem prosto w twarz, nieważne w którą stronę bym nie poszedł. Czułem jak powoli woda przesiąka moje włosy, które coraz to cięższe zaczęły przylegać mi do twarzy. We wrześniu mógłbym uznać taki Kraków za czarowny, lecz teraz, w październiku, już absolutnie mi to zbrzydło. Jesień potrafi być urocza niby najlepsza kochanka, a najlepsza kochanka to taka, po której aż miło wracać do żony, i ja też chcę już wracać do lata.     Pierwsze kroki wbiły mnie w marynarkę, z głową schowaną w kołnierz jak żółw zaplanowałem przeciąć na wskroś stare miasto, o tej godzinie nadnaturalnie puste, kiedy już ci najgorzej bawiący się wrócili dawno do domu, a najszczęśliwsi skończyli na afterparty z Morfeuszem. Na ulicach pozostali tylko ludzi tak samo jak ja ambiwalentni. Tak zawieszeni gdzieś pomiędzy nocą a dniem nakładamy dla siebie prawdziwe śniadanie mistrzów - wyrzuty sumienia. Z jednej strony mogłem pozostać wczoraj w Itace, spędzić wieczór na rozwiązywaniu starych kolokwiów lub na lepszej czy gorszej książce, zrobić sobie ładną kolację albo posprzątać pokój. Z drugiej, jeżeli już się w to wpakowałem, mogłem pozostać u niej do rana, dać się jej złapać za gębę kochanka, a może poopowiadać jej o "wolnych duchach" i "potrzebie rozłąki", powołując się przy tym na jakiegoś romantycznego poetę, po czym wyjść na pierwszy tramwaj do domu. Może i unikam aktualnie odpowiedzialności, ale zbrodnia już została dokonana, pytanie czy ona będzie jeszcze chciała do mnie wydzwaniać.  
    • Poezja to życie
      Halloween 2025

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Duchy, strachy  I upiory!    Strzeż się ich!   Będziesz przerażony!   Bo nocą ujawnia się  Największe zło    A człowiek to dla nich  Tylko zabójcze tło!   Zaczyna się koszmar  Gdy pukają do twoich drzwi...    
    • Migrena
      Echo zero

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Berenika97   Bereniko. czytam Twój komentarz......i tak bardzo dodajesz mi odwagi, że żałuję, że nie dopaliłem się na maxa.   a korciło mnie jeszcze aby nie skreślić trzech mocnych metafor jakie w wierszu już umieściłem.   ale strach zwyciężył.   dziękuję, że jesteś.   czuję się silniejszy :)   dziękuję Nika.           @Nata_Kruk   i ja zgadzam się z Tobą Nata.   a przed chwilą przeczytałem, że Trump dostał zgodę na przekazanie ukrainie pocisków Tomahawk.   Już odpowiedział Miedwiediew - jeżeli ukraińcy ich użyją to będzie ostatnia rzecz jaką zrobią. to będzie ich koniec.   a tak jest pięknie. jesteś......a po niej przyjdzie maj !!!!! kasztany, jaśminy, bzy.   dziękuję Nata. serdeczności :)       @[email protected] podziękowanie piękne :)   wszystkiego dobrego :)     @MIROSŁAW C.   obawiam sie Mirku, ze to pytanie retoryczne :)   dziękuję. pozdrawiam :)    
    • Alicja_Wysocka
      List do siebie

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Leszczym dziękuję :)
    • Migrena
      Kosmogonia ciała

      Przez Migrena · Opublikowano

      @viola arvensis Wiolu.   Ty jako dobry duszek poezji mówisz, że to nienasycenie ducha, a ciało to tylko..... słodki dodatek, to ja się z Tobą, z radością zgadzam :)   dzięki piękne :)      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...