usiadł skulony

[Edyta T]

usiadł skulony
w kącie pod kaloryferem
z przemoczonymi skrzydłami
od deszczu
bezradny jakiś
jak samotne dziecko
stojące na wielkim skrzyżowaniu

przycupnął tylko na chwilę
między jednym tchnieniem życia
a drugim
to przez ten deszcz
między sekundami

chciałabym by przybył tu dla mnie

drżącymi ramionami otulił kolana
i patrzył na mnie
stałam na przeciwko
przy kredensie
w jego oczach czaiła się trwoga
pomyślałam
że przed czymś ucieka

wtedy rozkwitł usmiechem
i zniknął
została tylko kałuża kropel
spadających
z jego przemoczonych skrzydeł

[Daniel Piaszczyk]

piękny wiersz o kogucie...
a w środku same "gucie"
Pozdrawiam

[Milena Sakowicz]

taki mokry ten wiersz...ale jak najbardziej mi się podoba!

[Edyta T]

dziękuję za komentarze.
tylkojedno słowo co do tytułu -
ten wiersz nie ma tytułu, ale bez niego nie mogłam go zapisać więc tak po prosu wzięłam dwa pierwsze słowa. Nie lubię pisac tytułów:)

[Gość]

Witaj Edyto, wiersz ma w sobie sugestywny nastrój,subtelne słowa i określenia działają na podświadomość, jest w nim potencjał .Potrafisz zbudować słownoplastyczny obraz ale zawarłaś też w nim zbyt dużą ilość dopowiedzień, rozciągając nieco ten klimat . Niemniej jednak jestem na tak , bo karmi wyobraźnię i pobudza do refleksji , nie pozostał obojętny .Pozdrawiam serdecznie ;-)