Sam w boju

[Doomed]

Zostałem sam, na wietrznej tundrze, a wiatr niesie lęk wspomnienia o jutrze.

Jak halny spod Tatr czyniąc życie krótszym - zjazd walny mych jazd więzionych w kufrze.

Sięgałem do gwiazd, by nie być wśród was, ignorując czas i bijąc mu zęby, stawiałem maszt łapiąc w żagle wiatr, płynąłem pod prąd nie bacząc którędy.

By zbudzić się, na morzu czy tundrze, by włóczyć stopami w tonącym kutrze, nie było tam fal i sztorm żagli nie porwał, lecz ucichł wiatr, świat w ciszy się skąpał.

Zostałem sam, na wietrznej tundrze, nie widząc gwiazd, świateł miast, marznąc w tej pustce, ryjąc palcem we śniegu te słowa: To tylko zły sen, to moja głowa...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... szczerze napiszę, wolałabym zapis w formie wiersza, a nie... fragmentu... prozy.

Chyba... ryjąc palcem W śniegu (?), nie.. "we"..

W głowie czasem tyle się miesza, że lepiej jak najszybciej wylać do do.. szamba.. może pomoże.

Pozdrawiam, życząc lepszej aury dla głowy... :)

 

ps. dodam tylko, że inaczej zapisałabym wersy.

Edytowane 2 Grudnia 2022 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja również, ale i tak się podoba.