Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Narodziny zajączka (bajka)

Sylwester_Lasota
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

Witaj na świecie, mój synu!

Na naszej witaj nam łące.

Wśród lisów, niedźwiedzi, wilków

tata jest tylko zającem.

 

Patrz! Trawa taka zielona,

niebieskie grzeje tu słońce.

Łąka jak dla nas stworzona,

chociaż sąsiedztwo drażniące.

 

Znajdziesz tu żonę zajęczą,

gdy będzie potrzebna ci ona.

Nie daj się zwodzić drapieżcom,

broń co sił w nogach ogona.

 

Unikaj lotnych jastrzębi,

szpony na ciebie już ostrzą.

Choć chcą żołądki napełnić,

dla nas jest lepiej gdy poszczą.

 

Uszy masz długie, więc słuchaj,

na naszej przetrwamy łące.

I jeszcze jedna nauka:

Jesteś zającem, nie osłem!

 

 

 

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
17
kwintesencja

kwintesencja

Opublikowano
Opublikowano

@Sylwester_Lasota Bajka przypadła mi do gustu, przepraszam za moje czepialstwo (możliwe, że to tylko moje subiektywne odczucie), ale 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

trzecia linijka mi jakoś nie gra, nie wiem czy nie byłoby lepiej "i stwórca pamięta o nas"

 

Zwracam na to uwagę, bo z doświadczenia własnego wiem, że czasem gdy sama sobie sylabizuję czytając tekst, który piszę, to przybieram inne akcentowanie, niż poprawne, bo tak mi brzmi lepiej i dopiero, gdy przeczytam tekst na głos coś się rozsypuje ;)

serdecznie pozdrawiam :)

 

staszeko

staszeko

Opublikowano
Opublikowano

Warto czytać przed publikacją tekst na głos, gdyż czytając w myślach upraszczamy, zjadamy sylaby, mimowolnie wygładzamy wszelkie zadziory. Czytanie na głos to przekład z formy pisanej na brzmieniową — słychać każdą fałszywą nutę.

 

Pozdrawiam serdecznie i na głos.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

3
Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@sowa, a tak na marginesie, ciekawą ewolucję przeszło słowo "cnota". Nie uważasz? Dawniej szczęśliwa mężatka z wielgorgiem dzieci nadal mogła być uważana za kobietę cnotliwą. To samo dotyczyło zresztą mężczyzn. Dewaluacja słów odnoszących się do wartości, to, niestety, jeden z trendów naszych czasów.

 

Pozdrawiam

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Manek

Manek

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Mnie osobiście się niebieskie słońce bardzo podoba. Nie trzeba tego czytać jako kolor, tylko jako coś należące do nieba. N.p. ciała niebieskiego czy królestwa niebieskiego też nikt sobie nie będzie w niebieskim kolorze wyobrażał.

Wydaje mi się, że niebieskie słońce pogłębia sens wiersza i rozszerza jego interpretacyjne możliwości.

Edytowane przez Manek (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rafael Marius
      Z wiatrem młodości

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Może tak być, ale nie musi. Tu bardziej chodzi o nawiązanie lepszego kontaktu i tylko o to. Niektórzy ludzie potrafią wejść w bliską relację tylko z podobnymi sobie. Zatem by im w tym pomóc trzeba się do nich upodobnić. Ja to potrafię robić spontanicznie od dziecka.   Gorzej jest w grupie, bo nie wiadomo do kogo się dostroić, kiedy każdy brzmi innym dźwiękiem. Istna kakofonia.   Chyba, że małe grono i spójne emocjonalnie to wtedy jest miło i przyjemnie w rytmie wspólnych wibracji.   Napisałem o tym powyższym doświadczeniu nawet wiersz "Pozytywne wibracje" Jest tam Twój ślad też. https://poezja.org/forum/utwor/222219-pozytywne-wibracje/   Teraz nie znam gromadki, która by tak pięknie rezonowała ze sobą jak ta z wiersza.    
    • Navyeth
      Grób Nieznanego Poety

      Przez Navyeth · Opublikowano

      Grób nieznanego poety   skąd się wzięła ta mogiła czyje kości w sobie kryła  Ile mogło minąć wiosen nim znalazła się wśród sosen krwią i pyłem przybrudzona głuchą ciszą ozdobiona gdzie bukiety się podziały czy tu znicze ongiś stały zali jeszcze kto pamięta że tu żałość mchem muśnięta leży w pnączach dzikiej flory raptem drozdów zna utwory   ile w świecie takich dusz których ikrę osnuł kurz łączy je to jedno miejsce w którym pamięć plecie wieńce gdzie w agonii pada nadzieja póki śmiertelnik czerń przywdziewa gdzie cień ducha niesie w czeluści  dopóty kto z serca ostatek wypuści co się w ludzkim sercu kryło kiedy kruche jeszcze biło wszystko to ukryte w wersach w podlewanych łzami wierszach   to poetę tutaj skryto godność jego mchem przykryto wiecznie żywe co się tliło serce rymy krwią kreśliło w piórze płonął krzyk rozpaczy słyszy ten kto krzyż obaczy własnym sercem co głębokie jako woda wnet szerokie co by cierpiało z ginącymi kwiatami co by płakało z cudzymi łzami  
    • Alicja_Wysocka
      Mali ludkowie

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Sylwester_Lasota  Dzisiaj usłyszałam, że bardzo niedawno była w necie wiadomość, o małżeństwie, które przeżyło razem ponad 70 lat. Nie czytałam o tym, ale ponoć modlili się o to, żeby umrzeć razem w tym samym dniu. Jedno z nich zmarło rano, a drugie po południu. Są ludzie z którymi trudno mi wytrzymać kilka godzin, a tutaj popatrz, 70 lat razem...   Serdeczności, Sylwestrze :)
    • Sylwester_Lasota
      Mali ludkowie

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Świat jest dla myszek oraz dla słoni, dla gęsi, papug, owiec i koni... Kręci się życie bez większych przeszkód, gdy każde stoi na swoim miejscu.   Lecz gdy słoń nagle chciałby do nory, na drzewo wspina się chory konik, owce chcą golić owce dla papug - szukać w nim sensu, to próżny zachód.    Pozdrawiam.  
    • Sylwester_Lasota
      Mali ludkowie

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dzięki :) Nie mogę powiedzieć, że nie znałem tej bajki, ale miło było mi ją ponownie przeczytać. Rzeczywiście, pewnego podobieństwa można by się doszukiwać, ale to nie ona była inspiracją. Miałem kiedyś sąsiadów w podeszłym wieku. Byli bardzo cisi. Kiedyś wyjechałem na urlop, a oni w tym czasie oboje zmarli. Po powrocie nawet tego nie zauważyłem. Dowiedziałem się dopiero od innego sąsiada, po dłuższym czasie, gdy do domu zaczęli wprowadzać się nowi lokatorzy. Kiedyś napisałem o tym wiersz, jest na tym forum. Ten, to nie jest ich historia, ale to ona była znów inspiracją, do jego powstania.   Serdeczności :)            

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...