Ballada o Jadwidze.

[Rolek]

Leżała pod drzewem Jadwiga w ogrodzie
Drzemała bezwiednie beztrosko tak sobie
Raz myśl świadoma naprzemian w marzenie
Tak podróżuję to duszy czyszczenie

 

Słoneczko nie parzy bo już przed wieczorem
Powoli maluje sierpniowym kolorem
I sosny szumiące nad białym domeczkiem
Oraz białe brzozy pod małym miasteczkiem

 

Mocniej w sen zapadła rzeką popłynęła
Monetę ze srebra też ze sobą wzięła
Zobaczyła przystań przed zakrętem rzeki
Tam budowle wzniosłe jak tworzyły Greki

 

Piaszczyste wybrzeże przystań tutaj czeka
Anieli śpiewają witają człowieka
Bohaterkę która po świecie cierpienia
Doczekała stanu Bożego kojenia

 

 

 

 

 

 

 

 

[violetta]

Ładne imię :)

[Rolek]

@violetta Babci mojej, ukochanej...

Dzięki.

[violetta]

@Rolek pozdrawiam Twoją babcię serdecznie:)

[Rolek]

@violetta Dziękuję. Nie muszę przekazywać. Na pewno bezpośrednio trafiły.