kowadło

[koralinek]

kuć mózgi póki gorące

kuć póki lawa nie okrzepnie

plwam na tę masę

i zstąpię do głębi

 

w głąb tam

 

pod młotem zaciskam pięść

na kowadle zimnym od potu

pokoleń zamierzchłych

pieśń przyszłości wykrzykujących

 

brzęk w tan

 

uderzony młotem z bólu się zwijam

choć jeszcze raz uderzony być powinienem

nim lawa nie okrzepnie

i krzyku narodzin nie wydam

 

w mrok plwam

 

nim owocem tej mordęgi

nie będzie Herbert Miłosz Słowacki

wielkością bólu zmierzony

i miarą tej wielkości osądzony

 

ja sam

 

a może nieudany to oręż będzie

tępy wykrzywiony niecelny

co z nadziei na zwycięski bój

w nóż kuchenny się stoczy

 

co jeśli?

 

krew iskry brzęcząca stal

aureola złoty cel

bądź nijakość

i żal

 

15 XI 2022

[Giorgio Alani]

@koralinek Interesująca wizja porównująca kształtowanie się człowieka do wyrabiania broni przez kowala. Podoba mi się też zakończenie, w którym podmiot zastanawia się, co będzie jeśli z tej pracy zamiast silnego oręża wyjdzie wykrzywiony nóż. Osobiście myślę, że nauczyciele bardzo często chcą, żeby wszyscy uczniowie byli tym  silnym orężem. Jednak oczywiste jest, że wśród uczniów zawsze znajdzie się jakiś zwykły nóż. Noża tego nie należy postrzegać jako coś gorszego. Spełnia on po prostu odmienną funkcję w porównaniu z orężem. Jest przeznaczony do czegoś innego. Można powiedzieć, że noże kuchenne również mają znaczenie. W końcu niewygodnie jest smarować kanapkę szablą ;) 

Pozdrawiam 

[goździk]

@Giorgio Alani Przyłączam się do komentarza. "Wszystko albo nic" - to niezwykle frustrujące podejście.