Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

I omiata wiatr


Rekomendowane odpowiedzi

Ładnie jest w ogrodzie. Tak jesiennie, sentymentalnie, pusto… I tylko mgła czai się po kątach,

niewyraźność kształtów…

 

I cisza. Moja cisza jedyna i duch zapomnienia…

Ale, nie zapomniałem.

Mówiąc do ciebie szeptem, śnię…

 

Wiesz, tak oto tędy idę, jakbym płynął w zaświatach podczas próby wniebowzięcia.

Wśród  widm o nieustalonych rysach twarzy.

Jakbym był świadkiem wszelkiego przejawu niematerialnego życia…

 

Wróć do mnie.

 

Jeśli możesz…  

… jeśli chcesz…

 

Usłysz moje wołanie odbijające się echem

w przepaściach

milczącej otchłani.

 

Tam wiatr pędzi znikąd, donikąd. Trwa… Omiata chłodem kosmiczne bramy nieskończoności…

 

Wróć…

 

Jestem tu i czekam

w perlistym snopie deszczu…

 

W łkających westchnieniach nadciągającej nocy.

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-11-15)

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...