Ostrze i jego marszruta

[Quidem.art]

Wszystko znoszę po trosze,

Dziurawe kalosze,

Wspomnień miałki proszek,

Złamane grosze w kieszeni,

Blask rzeki, jak się złotem mieni,

Kamień w bucie, blizny na ramieniu.

Ciebie znosić nie muszę,

Tyle dobrych wzruszeń 

Darowałaś poraniona cała,

Kiedy spałem ciepło mnie przytulałaś.

Do dobrego trwania

Wystarczy wskazówek drania

Z psem przez zieleń ganiać,

Wyprzedać medale uznania,

Kiedy bieda. Niewiele trzeba,

By sięgnąć przez chmury nieba

Smakując kromkę chleba.

Zagubiony anioł piórem 

Strząsa smaki ponure, 

A piękno rzeźby odkrywają wióry

I prawda wypluta cierpliwością dłuta. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.