Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Współautorem kolejnej części Brodatego jest @Rolek.

Lesie nasz Bukowy tak sennie szumiący
Hardo stoją buki niby tak niechcący
W środku tego lasu w gaju zieloniutkim
Mieszka pewna Jaga w domeczku malutkim

Jeśli ktoś ma problem na przykład nie staje
Albo podczas pełni zamienia się w jaje
Temu zmyślna Jaga zawsze coś zaradzi
Tak więc różni leśni Jadze bardzo radzi

Wybrał się do gaju również nasz Brodaty.
Eliksir chciał kupić, choć nie był bogaty.
Bardzo tęsknił za swą długą, piękną brodą.
Pragnął też odzyskać narzeczoną młodą.

Jaga bardzo miłą czarownicą była,
wnet lepką miksturę do brody stworzyła.
Miód, sieć pajeczą i kocie dwa włosy. Skrzat się posmarował, napadły go osy.

W wiosce nastąpiły zmiany bardzo duże
Zaczął srogo rządzić pewien skrzat w mundurze
Skrzaty go nazwały Wścieknięty Putinek
Kazał wszystkim zjadać na surowo kminek

Po zjedzeniu zioła niedobre są skutki
Skrzacicom i skrzatom wypadają bródki
Kto się nakazowi nie podporządkuje
Poprzez łaskotanie na śmierć zasługuje

Putinek krasnala ma Świńskiego Ryja
Bardzo silne bydlę nie chodzi bez kija
On to upodobał w Jodełeczce sobie
Trzyma ją na smyczy niby ku ozdobie 

Nie zląkł się Brodaty bólu i cierpienia.
Eliksir zadziałał, os już dawno nie ma.
Nim się jednak udał do Jodełki domu,
wioskę swą odwiedził nie mówiąc nikomu.

-Luby mój, ratunku! - krzyczała Jodełka
a włosy jej sterczały niczym miotełka.
Widząc to Brodaty na pomoc się rzucił.
Uwolnił swą żonę a złoczyńców upił.



Opublikowano

Nie wszystko przypadło mi do gustu, ale kibicuję Waszej wspólnej opowieści, dlatego zostawiam lajka :)

Na koniec maleńka prośba.

 

Kwiatuszku, unikaj takich i podobnych treści, bo są po prostu bzdurne.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam!

Opublikowano

@ais @ais Widzę, że nie spodobało się to stwierdzenie. Zastanawiam się, dlaczego... Zjawisko przecież istnieje. Teraz, chodzi się do apteki po takie specyfiki. A to bajka dla dorosłych. To nie wina Kwiatuszka tylko moja. Reasumując, biję się w piersi, mea culpa. I już nie będę, uroczyście przysięgam (przynajmniej tutaj).

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Rolek

Oto prawdziwy Rycerz!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oczywiście, mężczyźni jako słabsza płeć, też mają problemy i to czasami całkiem poważne.

Moja wypowiedź była mało nieprecyzyjna, bo głównie chodziło o słowo

że w co się zamienia? 

jemu nie staje

zamienia się w jaje

?

 

Przepraszam, to moja wina, chyba zatraciłam bystrość odbioru

Pozdrawiam Państwa serdecznie

@Kwiatuszek @Rolek

Opublikowano

@ais

Bajka o Gęsim Jaju, Raku Nieboraku, Kogucie Piejaku, Kaczce Kwaczce, Kocie Mruczku i o Psie Kruczku.

Autor: Ewa Szelburg-Zarembina

 

Był za wsią lasek, pod laskiem piasek, na piasku chata, w chacie gęś siodłata.

 

Zniosła ta gęś jaje.

 

Przez dwa dni tak było, jak było, trzeciego dnia się zmieniło: poszło to jaje na wędrówkę.

 

Tur–tur–tur! Po drodze się toczy, to tu, to tam wytrzeszcza oczy, spotkało raka

 

Nieboraka. Rak Nieborak przystaje:

 

— Dokąd się toczysz, jaje?

 

— Na wędrówkę.

 

— Pójdę i ja z tobą, jak mnie weźmiesz z sobą.

 

— Chodź, raku Nieboraku. I poszli.

 

Tur–tur–tur! Szlap–szlap–szlap! Wędruje gęsie jaje z rakiem Nieborakiem.

 

Idą–idą, idą–idą… Spotkali koguta Piejaka.

 

Kogut Piejak przystaje:

 

— Dokąd się toczysz, jaje?

@ais uff....

Już policzyłem. Czytali mi tą bajkę, jak byłem mały. 

Opublikowano

@Rolek I się od rana uśmiechnęłam:-))) Zrobiło się niemałe zamieszanie niczym na czerwonym dywanie.

@Rolek  @aisZ drugiej strony, Wy się denerwujecie, a mnie to rozbawiło do łez! @Rolekbroni wiersza niczym lew swego terytorium na sawannie haha. Chciałam zmienić te dwa wersy, ale nie lubię komuś sprawiać przykrości. Jednak gdyby były zmienione nie byłoby tak śmiesznie, prawda? 

Opublikowano

@Kwiatuszek

Nie zdenerwowałam się, bo nie było ku temu powodu.

Zachwyciłam się postawą Rolka, który walczył ze mną, jak...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ze smoczycą w Shreku

Nie znam wszystkiego, gdybym znała, to na pewno pękłaby mi głowa xd

W każdym razie absolutnie nie poprawiaj! Teraz czytam ze zrozumieniem, poznałam lub poznałam na nowo bajkę p. Zarembiny. Mam prawo do luk pamięciowych, żyję na Ziemi od 4000 lat

 

Czekam na kolejną część od pana @Rolek 

Pozdrawiam Kwiatuszki :]

 

@Rolek Zachwyciłeś mnie!

dla Cię!

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta   Ale się rozpisałaś codziennie coś nowego. Marzenia o lecie.   A nas śniegiem sypnęło. Byłaś na saneczkach?
    • @viola arvensis   Wiolu.   czytam Twój wiersz z wielkim poruszeniem.   masz niezwykłą umiejętność otwierania serca w słowach tak, że człowiek czuje, jakby te obrazy dotykały także jego własnych miejsc ciszy i światła.   pięknie łączysz w nim to, co ludzkie, z tym, co   duchowe.   jest w tej drodze przez mrok, w dotyku, w przeznaczeniu jakaś prawda, która zostanie we mnie długo po lekturze.   dziękuję Ci za ten wiersz.   czyta się go tak, jakby był napisany z pełnią odwagi i miłosci.   Twoja poezja......ona jest cudowna !        
    • W naszym domu panuje chłód, kochanie, Jakby Eskimosi od lat tu mieszkali. Nie przytulę się do ciebie, o nie, bratku, Bo masz zimne nogi, na imię ci Yeti czy Bałwan?   Ja nie wyjdę spod pierzyny, brryy, nie ma mowy, Wybij sobie z łepetyny! o, i sopel na suficie. Ogrzej mnie choć ciepłym słowem, skarbie. Powiedz, że mnie kochasz, daj buziaka gorącego.   Widzisz, nos zmarznięty, zaraz mi odpadnie. Podaj mi ciepłe kakao i bułeczki z piekarnika. Posłuchałam cię, głupia, naiwna dziunia, Żeby wdziać czapkę uszankę i skarpety wełniane.   Kota z psem już dawno przeciągi wywiały, Moje biedactwa poszły w zamieć śnieżną. Brwi mi szronem obrosły, jak mam kusząco mrugać? A ty w samych kalesonach paradujesz, dumny.   Włącz, dziadygo chytry, w końcu ogrzewanie! Nagle - syk! cud, z kaloryfera bucha gorąc. I choć na dworze zima wciąż harce wyczynia, W naszym igloo wreszcie lato… wcale nie na niby.   Odkryłam, kochanie, prostą prawdę, Że nie trzeba nam słońca, co na niebie wisi. Wystarczy marudzonko w zimowy wieczór I człowiek z lodu, co stopnieje ze wstydu…  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tak dokładnie było.
    • @Czarek Płatak – fajna zabawa kolorem i brzmieniem (ten "ziąb" na początku można by pominąć, są jeszcze dwa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      )
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...