WSka >kawałek halucynacji<

[Joe VVhite]

Nabrzmiewasz mi
jak słodka pomarańcza
mogę? zapaść się

By
po wszystkim

wstać

Oprzeć się
czołem o okno
A pusta ulica
Będzie szumieć
Marznącą cząstką kosmosu

Nie wyrzucaj mnie ze swoich rąk
Ludzie muszą się spotkać w radości
jak my

I zgaduję
ze woda z której piję
jest trudna
do przełknięcia

I zgaduję
ze być może
w samotności było by
łatwiej dojść do Boga
Ale Ty...

Ale Ty
jesteś pomiędzy dnem zegarka
a stanem wytchnienia
W umyśle z popiołów mi jesteś
W sercu z szlachetnej myśli mi jesteś

i w jak najbardziej pozytywnym dotyku też
trwasz

Tylko przestrzeń ma cos nam do powiedzenia
kosmos znów przeciąga ramiona dusz aniołów

Kosmos to twierdza Boga
Który zaprasza nas i woła

I w związku z głodnymi naszymi sercami
Ze ten utracony raj jest realny
Ze możemy wrócić do kraju z wygnania

nabrzmiewajmy
sobą

...................

[rumi]

tylko pierwsza zwrotka
ale to jeszcze za mało
i trzeba by jeszcze nad nią popracować


pozdrawiam rumi

[Michał Ziemiak]

Mieszane uczucia... bo są rzeczy świetne (np. "jesteś pomiędzy dnem zegarka a stanem wytchnienia") ale też mocno przegadane i wg mnie zupełnie nie pasujące do wiersza (np. ten kawałek z kosmosem i twierdzą Boga). Można by sprawę skrócić i rozbic na 2 - 3 wiersze!
POZDRAWIAM!

[Joe VVhite]

bardzo dziękuje za komentarze tez czuję ze ten wiersz jest jakbo poklejany wtedy jakoś... hm nienapracowałam się. był pisany z miejsca przed moim wyjazdem.. i tak wyszło:)