Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pani Miłość

ChesireCat
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
ChesireCat

ChesireCat

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

 

 

To mam jeszcze coś z szuflady i bardzo jestem ciekawa Waszych opinii... 

 

 

 

Pani Miłość 

 

 

Wychodzi 
Zza kurtyny czerwonej, ciężkiej, zakurzonej 
Wszyscy na nią czekaliśmy 
Wszyscy, już nam trudno było wierzyć 
Że w ogóle istnieje 

 

A Ona teraz, powoli się wyłania 

 

Ekscytacja i podniecenie, 
Tu u nas, na krzesłach 

 

 

Nikomu nie przeszkadza

Że cała jest w bliznach

i siniakach 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez ChesireCat (wyświetl historię edycji)
8
duszka

duszka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Podoba mi się ta zmiana sytuacji  "tu u nas na krzesłach" wywołana przez pojawienie sie miłości... I może nawet spowoduje ona nasze "zerwanie się z krzeseł" :) Pozdrawiam!

1
ChesireCat

ChesireCat

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A mi o to chodziło żeby był urwany i nie było wiadome co się stanie, w końcu to miłość, w pewnym sensie sam decydujesz co zrobisz 

I jest niedosyt 

Bo to ty musisz kochać , więc musi się urwać, byś mógł zadecydować 

Jakoś tak 

To widzę 

 

Do tego idzie rysunek trochę sugerujący o co chodzi 

Edytowane przez ChesireCat
Dodatkowa treść (wyświetl historię edycji)
goździk

goździk

Opublikowano
Opublikowano

@ChesireCat Dla mnie to zalążek do stworzenia czegoś więcej. Miłość jako zasłużona primadonna sceny teatralnej. Powrót po latach nieobecności. Ekscytacja widzów związana z oczekiwaniem, późniejszy zawód... Zdecydowanie jest potencjał w tym utworze! :) 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • P.Mgieł
      niebieskie oczy, których nie dotknę

      Przez P.Mgieł · Opublikowano

      siedzę tu, z popielniczką pełną spalonych prób, i tanim winem, które nie udaje już nawet taniego pocieszenia. jest wieczór, a może ranek, w tej dziurze wszystko zlewa się w jedno— czas, smród, moje myśli. ona ma oczy jakby ktoś nalał nieba do kieliszka i postawił na słońcu, tak jasne, że boli kiedy patrzy, na innych. nie na mnie. nigdy na mnie. śmieje się jakby życie było zabawne, jakby świat nie był tym cuchnącym barem pełnym zgnilizny i ludzi, którzy udają, że kochają. a ja? ja jestem facetem, który tylko potrafi siedzieć i pisać te pie*dolone wiersze o kobietach, których nigdy nie miał i o miłościach, które nigdy nie były miłościami, tylko snem po trzecim piwie i jednej nocce bez snu. ona ma włosy jak pszenica, co nigdy nie dojrzeje dla mnie, dłonie, których nie dotknę, i życie, w którym nie jestem nawet przecinkiem. chciałem być czymś więcej— ale nie każdy koń dobiega do mety. nie każdy poeta przestaje być samotnym pijakiem. więc siadam. i piszę. bo chociaż nie mam jej, mam te słowa. a one nie zostawiają mnie dla lepszych.
    • Berenika97
      TRANS_PLANTACJA

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Natuskaa Twój wiersz dotyka niezwykle trudnych kwestii etycznych związanych z transplantacją organów i śmiercią mózgową. Stawiasz fundamentalne pytania o granice życia i śmierci, o to, kto ma prawo podejmować decyzje o losie człowieka znajdującego się między tymi stanami. To są pytania, które medycyna i etyka próbują rozstrzygnąć, ale które prawdopodobnie długo jeszcze zostaną bez jednoznacznej odpowiedzi.
    • Nata_Kruk
      Emancypacja emocjonalna

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Żeby dzień nowy zacząć bez presji.... mam alergię na słowo "dzionek"... :) Nie przejmuj się tym, a czaasem zakląć, trzeba.
    • Berenika97
      Pętla przeszłości

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Toyer Ten wiersz to piękna refleksja o czasie i pamięci, napisana z wielką wrażliwością. Bardzo podoba mi się zestawienie - przeszłość kochamy, bo jest bezpieczna, teraźniejszość chcielibyśmy pokochać "za bardzo", a przyszłość i marzenia to właśnie ta "furtka bluszczem zarośnięta". Piękny obraz niemożliwości. Ten "wytrych doskonały" na końcu to mocne zakończenie - jakbyś przyznał, że jednak zawsze wracamy do tego, co znane, co już było. Jest w tym i porażka, i rodzaj mądrości.  
    • Nata_Kruk
      Trudny wiersz

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Waldku... powiedziałabym, że to.. truuuudny temat.. Jest powiedzenie.. szczęśliwcy ci, którzy nie widzieli, a uwierzyli i wierzą. Jako treść wiersza, owszem. Jednym słowem odwieczne dylematy wielu głów.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...