Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@violetta  Musiałem się poważnie zastanowić czy ja w ogóle mam jakiekolwiek oczekiwania i nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Zabawne, nie? Staram się jakoś poruszać w ramach zakreślonych przez depresję i antydepresanty, i czasami mi to jakoś wychodzi.

Opublikowano

@Tectosmith

Depresja to straszne dziadostwo. Żyć w tych cyklach musi być bardzo ciężko, to mniej więcej tak, jakby wiedzieć, że powiedzmy każdego roku na święta będą nas torturować, i nie da się na to nic poradzić. Jak tu się w ogóle cieszyć z czegoś, nawet jeśli depresja odpuści, to nie wyobrażam sobie, że to powód do radości, skoro wróci. Niektóre komentarze do Twojego textu są dla mnie po prostu skandaliczne, czuję w nich niezadowolenie, że psujesz czyjś dobry humor przypominając od czego zależymy, od chemii mózgu, ta sama chemia pozwala nam widzieć Boga, nie ma w tym nic trudnego. Moje doświadczenie z depresją, na szczęście jednorazowe, jest takie, że usuwając z życia jakąkolwiek przyjemność nie zostaje nic, jest nicość, trup. To mi bardzo wiele dało do myślenia.

Mam nadzieję, że u Ciebie jest już lepiej, siły życzę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Olgierd Jaksztas A żebyś wiedział, że to dziadostwo. U mnie ten cykl jest tylko jeden i cały czas ciągnie w dół. Leki utrzymują mnie przy życiu i przy okazji poważnie otępiają. Ale od poprzedniego roku jest jakaś poprawa, coś próbuje się odbudować. Po części już przyzwyczaiłem się braku uczuć i emocji, ale przyznam, że jestem już poważnie zmęczony byciem takim żywym trupem.

Nie wymagam od innych, żeby rozumieli czym jest depresja. Po prostu wiem, że trudno sobie wyobrazić uczucie permanentnego smutku i brak jakiegokolwiek sposobu, żeby to zmienić. A spacer ... No cóż, potrafi nawet jeszcze bardziej dobić.

Dziękuję serdecznie za komentarz. Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję, al Bóg mi na pewno nie pomoże. Powiem tak: W 100 procentach oblał egzamin z miłosierdzia. Na szczęście życie to nie tylko Bóg i z trudem, bo z trudem, ale da się jakoś go złapać.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @piąteprzezdziesiąte - zastanów się sam nad tym .. co oznacza ostatni wers o przezroczystym kupcu? .. znajdowanie "na siłę" rymów znowu świadczy o Twoim "zacięciu" na nieomylność - na dodatek gdy pozostałe rymy również pozostawiają wiele do życzenia. Również kończę z Tobą wszelką dyskusję, bo widzę że Twoje EGO "nad poziomy wylata" .. Żegnam :-(((
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Kamil OlszówkaŚwiat się zmienia z upływem wieków, być może przyjdzie kiedyś czas na uniwersalny patriotyzm - a mam na myśli, gdy jakaś obca cywilizacja zaatakuje nasz glob, to cała ludzkość, będzie raczej musiała stanąć w obronie swojej planety bez względu na różnice narodowościowe, kulturowe, językowe, itp.. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @yfgfd123drży lecz ciągle trwa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @aff Najserdeczniej dziękuję za tą opinię i gorąco pozdrawiam!   @Łukasz Jasiński Dzięki za zwrócenie uwagi! Pisałem ten mój wiersz do północy z zapałkami w oczach i stąd ten głupi błąd... @Nata_Kruk W pierwotnym zamiarze ten wiersz miał być jeszcze dłuższy, ale sen mnie zmorzył...  Najserdeczniej Dziękuję i Pozdrawiam! @Jacek_Suchowicz Specjalnie dla Ciebie fragment mojej niewydanej dotąd drukiem powieści...   ,,Czym jest nasz dzisiejszy patriotyzm, w porównaniu z dawnym patriotyzmem naszych dziadów i pradziadów? Tamten niewątpliwie był niedościgłym wzorem… Obecnie nie przywiązujemy do patriotyzmu już tak wielkiego oddania, poświęcenia, gotowości do największych wyrzeczeń. Dawnemi czasy Polak dla Polski się rodził, Polsce oddawał każdy swój oddech, dla Polski umierał… Toteż patriotyzm dla dziadów naszych równie był ważny jak wiara w Boga. Kiedyś, kiedyś patriotyzm nie wyrażał się w potoku słów, próżnej gadaninie, lecz w wielkich czynach, o których przez lata zaświadczały blizny weteranów wojennych. Nasi dziadowie i pradziadowie w imię patriotyzmu zdolni byli do czynów tak wielkich, jakich nawet nie byli sobie w stanie wyobrazić ludzie z najodleglejszych zakątków świata." [[Fragment niewydanej drukiem  powieści mojego autorstwa. Wszystkie prawa zastrzeżone]]
    • A Lah; podwórko krów do Podhala.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...