Homo Nonsensus

[koralinek]

W wietrznym państwie ponad piętrzącymi się chmurami,

Które skaliste szczyty co raz od dołu przebijają

Stoi monument natury; słaniając murami

Niebiosa, robiąc jako drzewo pierzastym gajom.

 

Lecz z pozoru odległe człowiekowi połacie

Skrywają jeden, jakby wyjęty z kontekstu ton;

Oto strudzony rzemieślnik, demiurg swego życia

Co dzień taszczy tam głaz, ważący pewno z tonę ton.

 

Jego imienia nie trzeba może przypominać,

Chociaż w kartach dziejów już od dawna jest zatarte;

Losem jego, życie swe toczyć - i zapominać,

Bo wśród krwi i potu jeno to mu jeszcze warte.

 

Kolejny raz, za korowodem prób głaz podnosi

I płacz, i zgrzyt zębów raz po raz "jeszcze raz" mawia;

Lecz struna skrzypiec kosmicznych jakby pęka, bo się

Ten za mocno zamachnął... i głaz na szczycie stawia.

 

I wnet cisza zapadła, i cna biel chmur pobladła,

A wiatr jakby przystanął, omdlał i w grań się zsunął...

Na podniebiańskiego demiurga też trauma padła;

Lecz ten tylko dłoń do głazu wyciągnął

                                                                   i runął.

19 IX 2022

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 20 Września 2022 przez koralinek (wyświetl historię edycji)

[Giorgio Alani]

@koralinek Bardzo podoba mi się ten tytuł. Idealnie oddaje treść wiersza. 

Pozdrawiam i życzę miłej nocy 

[koralinek]

@Giorgio Alani sory że późno odpisuję xd
co przez to masz na myśli?

 

[Giorgio Alani]

@koralinek Jednak po latach zmieniłem zdanie. Ten tytuł nie oddaje treści wiersza. Pozdrawiam.

[koralinek]

@Giorgio Alani dziękuję za szczerość. Mimo to, więcej już tu nie wracaj. Pozdrawiam.