Zgłoś

Nicość Ciemna otchłan nocy, zapadam się... Nicość, nie ma mnie...  Nie płacz, kiedy odejdę... Bo kiedy byłam, nie byłam dla ciebie ważna Nie wspominaj Gdybyś chciał, byłbyś tu obok... Moja nicość, Twój płacz... Za późno... Autor Ewa Domagała

Mam sobie mały ekranik i chusteczkę, podcieram buzie ładną ikonką, nie mam mięśni ni w głowie ni w rękach, wszystko to nie wpisuje się w formę moich rurek Rurki małe, ciasne przyjemne, byle mieć swoje miejsce na świecie - w gaciach współegzystencji, grzecznie bawiąc się drucikami w projekciki, społecznie angażujące mnie w życie komunalnego otoczenia, społeczeństwa dumnego ze sprzedaży big maców jak dla przepiórek, samochodów z dużym korpusem i malutkimi kółeczkami   A wszystko zrobione tak, że wydobywają na to surowce Liebery wielkości małych miast. Coś mi się kiełbaska w głowie przypaliła ale chyba analiza i synteza się na łby kutasami pozamieniały.   Niech nanotechnologia zrobi swoje i poszpera swoimi małymi robocikami w moim wypchanym jak wieloryb wodą ego.  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No tak. Sąd Ostateczny, pewnym chyba może być tylko ten, kto wszystko odrzuca, że i on zostanie odrzucony. Pzdr.

@mariusz ziółkowski piękne piękne piękne....

To już i żuj, ot.