Zamęczone noce

[Quidem.art]

Pomruk silnika, noc dławiące cienie,

Miodowe flary ulicznych latarni.

Stłumiony strzał drzwi przywołuje Narnię 

Płynącą słońcem w Twoim spojrzeniu.

 

Jesteś. Jesteś obok. Przy mnie.

Twój zmęczony oddech

Roztapia głosy skute chłodem,

A mrok zbity uśmiechem ginie.

 

Zwykłość tak nagle przestaje gnić. 

Dłonie śpiewają chórem.

Aksamit Twojej skóry

Chce już w stęsknionym domu być. 

 

Prawda prosta, galop niepokoju

Spłoszonego odwagą słów,

I nie ma już kłów.

Radością mnie poisz.

 

Iskierka skrzy pięknie niewielka.

Kiedy gasnącą kładę na sercu,

Pragnę tej nocy i każdej wciąż więcej.

Uśmiecha się wtedy i nie boi już lusterka.

W świecie, gdzie normą jest usterka,

Śmiech nosi spodenki na szelkach

Skacząc po dorosłych bierkach.

Wystarczą rozpostarte ręce 

I łopoczące łukiem rzęsy. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 9 Września 2022 przez Quidem.art (wyświetl historię edycji)