Zrozumiesz mnie?

[Saramuzykowa]

Czy zrozumiesz gdy kiedyś przy kawie

opowiem Ci o wszystkich spalonych mostach

o niekończących się dniach

i każdym z moich lęków 

Kiedy spojrzę Ci w oczy i zdradzę 

czemu moje się dziś tak pięknie nie uśmiechają

gdy powiem że niebo nie raz czy dwa

spadło mi na głowę aż traciłam gruz pod stopami

moje kolana tak zranione od upadków 

a jednak wciąż tu stoję na nogach 

i otulać chce przerażone ciała

moimi zmęczonymi od ciężaru ramionami

gdy otworze się przed Tobą

zdejmę z siebie strach a nie ubrania 

i powiem że można umrzeć 

a wciąż oddychać 

czy wtedy ty 

mnie zrozumiesz?

[staszeko]

Zrozumiem.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Wspólne doświadczenie łączy.

 

Nie znam się na poezji, lecz mi się wydaje, że wiersz można tu i ówdzie upoetycznić, wyrzucając słowa typowe dla prozy. Na przykład:
 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ujrzysz kiedyś przy kawie

Widok spalonych mostów

Smutek niekończących się dni

lęk wstawania za każdym razem

 

Zauważyłem, że piszą tutaj według przepisu: proste zdanie trzeba potłuc młotkiem, kawałki rzucić do góry, co zostanie pod sufitem niech stoi, a z tego co się rozsypie po podłodze skroić kilka wersów.

 

Pozdrawiam.

 

[oliv]

Osobiście mnie to poruszyło. 

[Saramuzykowa]

@oliv dziękuje

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[ChesireCat]

Ładne, ładne 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ładnie wyrażone i jak dla mnie znacznie ciekawsze i trudniejsze rzecz jasna.

Rozebrać się to i u lekarza można.