Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Rzeczka, była sobie  i wciąż jest,

Lecz czy taka jak kiedyś, kto to wie?

W jej blasku przejrzeć nie raz nie dwa, 

Przejrzeć się każdego  dnia, 

Czysta woda płynęła, jak najczystsze łzy,

Przezroczysta, piękna,

Ach to była rzeczka, 

Każdy dumny jak paw,

Parodiował koło niej,  

Lecz teraz każdy brzydzi się,

Nawet do niej wejść,

Kiedyś pełna życia,

Teraz martwa i samotnica,

Kiedyś czysta, teraz brzydka, 

Ah jeden papierek, jedna butelka,

Co to da? 

Przecież, nic się nie stanie, 

Powiadają, nie raz, nie dwa,

A tych papierków, buteleczek  zbiera się od groma,

I tak każdego dnia, 

Lecz co to da,

Jak jeden dba ,

A drugi gdzieś to ma,

Kogo wina, kto to wie, 

Każdy zwala na  wymysły różne, 

A rzeczka dalej jest i znika z dnia na dzień. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Uświadomiłeś mi tym fragmentem "zaraźliwość" naszych złych postaw i zachowań, ale wierzę, mam nadzieje, że dotyczy ona też tych dobrych. Więc dawajamy uparcie dobry przykład! Pozdrawiam :)

Opublikowano

@duszka No chciałam pokazać, że mimo iż wielu dba o środowisko, rzeki, wciąż są tacy którzy tego nie robią i mają to gdzieś, a ich konsekwencje mogą być poważne. Każdy myśli że jeden człowiek nie może zrobić niż poważnego ale według mnie jeśli ktoś chce to może i nic nie jest nie możliwe. Starania milionów ludzi mogą pójść na marne przez jednego człowieka albo kilku.  Jeśli chcemy coś zmienić , to muszą  tego chcieć wszyscy i ograniczyć nie które rzeczy albo nawet spróbować. Wielu wciąż nie dba o środowisku a natura się odpłaci za to człowiekowi i już to robi.

@duszka Również pozdrawiam. Miłego dnia lub wieczoru życzę także. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @tie-break bardzo piękny tekst. Ma w sobie spokój, światło i trochę smutku, który nie przygniata, tylko pozwala się zatrzymać. Dzięki za ten kawałek lata jesienią.  Słowa pachną latem :)  
    • Lustro kruszy mi szklane gałki oczne  spluwa w białka kroplami alkoholu chociaż od stanu upojenia stronie  przeżuty do pewności tworzy rozum nadając całej sprawie liczb na wadze by kark się ugiął pod zaćmionym niebem i spojrzał w pole chwastów podlewane załamując powieki nad myśli pędem
    • @Annna2–Dzięki–No tak jakoś wyszło–Pozdrawiam:) * @Waldemar_Talar_Talar–Dzięki–Zatem moje odniesienie, takie jak wyżej–Pozdrawiam:)
    • @andrew   Po przeczytaniu tego wiem już, skąd się biorą te zlepione rogi kartek w słownikach ! To nie wilgoć, to intensywne przyswajanie wiedzy połączone z nawilżaniem :)   Super !!!  
    • powiedz czy w oddali widzisz świt w rozkołysanych krwią przedsionkach serca   a jeśli bajkę na dobranoc w okładkach z mgły związanych wstążką tajemnicy wiatru   jeszcze nie milkną cienie urodzinowych świeczek tylko jakoś policzyć trudniej   idzie na burze morda ciemnego cumulusa błyskawicznie pożera kawałek tortu   dziecko co tu robisz samo na łące czemu masz zakrwawione dłonie mimo to wzroczysz lśnienie w delikatności białego motyla   siadasz na wielkich prześwitujących skrzydłach szumiących wahadłach dobrych i złych chwil   nie wzbija się do lotu chodzi tylko w okruszkach z brzasku   tam gdzie między kartkami szybuje czytanie w napowietrznych łódkach wyrzeźbionych z tysiąca słów    a w świecie przezroczystości przemówiły ryby lecz pająk bezwilgoci owada
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...