Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Rzeczka, była sobie  i wciąż jest,

Lecz czy taka jak kiedyś, kto to wie?

W jej blasku przejrzeć nie raz nie dwa, 

Przejrzeć się każdego  dnia, 

Czysta woda płynęła, jak najczystsze łzy,

Przezroczysta, piękna,

Ach to była rzeczka, 

Każdy dumny jak paw,

Parodiował koło niej,  

Lecz teraz każdy brzydzi się,

Nawet do niej wejść,

Kiedyś pełna życia,

Teraz martwa i samotnica,

Kiedyś czysta, teraz brzydka, 

Ah jeden papierek, jedna butelka,

Co to da? 

Przecież, nic się nie stanie, 

Powiadają, nie raz, nie dwa,

A tych papierków, buteleczek  zbiera się od groma,

I tak każdego dnia, 

Lecz co to da,

Jak jeden dba ,

A drugi gdzieś to ma,

Kogo wina, kto to wie, 

Każdy zwala na  wymysły różne, 

A rzeczka dalej jest i znika z dnia na dzień. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Uświadomiłeś mi tym fragmentem "zaraźliwość" naszych złych postaw i zachowań, ale wierzę, mam nadzieje, że dotyczy ona też tych dobrych. Więc dawajamy uparcie dobry przykład! Pozdrawiam :)

Opublikowano

@duszka No chciałam pokazać, że mimo iż wielu dba o środowisko, rzeki, wciąż są tacy którzy tego nie robią i mają to gdzieś, a ich konsekwencje mogą być poważne. Każdy myśli że jeden człowiek nie może zrobić niż poważnego ale według mnie jeśli ktoś chce to może i nic nie jest nie możliwe. Starania milionów ludzi mogą pójść na marne przez jednego człowieka albo kilku.  Jeśli chcemy coś zmienić , to muszą  tego chcieć wszyscy i ograniczyć nie które rzeczy albo nawet spróbować. Wielu wciąż nie dba o środowisku a natura się odpłaci za to człowiekowi i już to robi.

@duszka Również pozdrawiam. Miłego dnia lub wieczoru życzę także. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 starałam się jak najwierniej pokazać ten zimny bezduszny bezintymny akt zbliżenia  Dziękuję pięknie za czytanie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tak to wszystko wyjaśnia. Ja akurat wcześniej. W wieku 10 lat miałem 3 narzeczone trzynastolatki i byliśmy na równo w rozwoju. Gdy do nich chodziłem dziewczęta z mojej klasy bawiły się jeszcze na podwórku w gumę, podskakując beztrosko.      To super. U mnie nic nie przetrwało. Wszyscy się rozjechali.     Co do seksu to się zgodzę, ale co do emocji to już nie.      
    • @UtratabezStraty Więc tak<   Marek w Twojej opowieści jest dla mnie trochę jak „więzień wyobrażeń” o Agnieszce. On niby żyje na wolności, ale jego sny pokazują, że także jest uwięziony - tyle że w swoich obrazach i tęsknotach. Ciekawi mnie, że bardziej śni mu się, jak ona wygląda w uniformie czy w drewniakach, niż to, co w sobie przeżywa. I to jest piękne, bo pokazuje, że jego miłość do żony jest bardzo cielesna i konkretna, a nie tylko „duchowa”. Dzięki temu on nie znika w cieniu Agnieszki, tylko sam jest równie wyrazisty.   Co do narracji - ja osobiście byłabym za naprzemienną, bo takie zestawienie dwóch perspektyw buduje napięcie i daje poczucie, że historia „dzieje się naprawdę”. Ale oczywiście to Ty jesteś autorem i tylko Ty możesz ocenić, czy chcesz podjąć się takiego zadania. Wierzę, że mężczyzna może dobrze oddać kobiecą perspektywę, jeśli złapie jej rytm: uwagę na szczegóły, emocje, drobiazgi codzienności. To właśnie te niuanse czynią kobiecy punkt widzenia wiarygodnym. Dla mnie najciekawsze są myśli Agnieszki właśnie w więzieniu - tam każdy drobiazg ma wagę, każde przestawienie krzesła, każdy dźwięk drewniaka, każda decyzja o rezygnacji z odwołania. Na wolności to się pewnie rozproszy, a tu nabiera intensywności. Powodzenia :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Rafael Marius Nie może nie władza, wiesz to moje szefostwo bandy nie było aż takie rozbudowane, ale ja akurat późno dojrzewałem. I akurat dla większości dziewczyn rówieśniczek byłem za dużym gówniarzem. Byłem mniej więcej lubiany, ale romansów z tego nie było. Wiesz miałem swoje męskie przyjaźnie, które trwają do dzisiaj. Ale z całą pewnością, jak czytam Twoją historię, a już kilka razy gadaliśmy, no nie miałem takiego powodzenia jak Ty. I prawdę mówiąc nie aż tak tego żałuję. A teraz, dużo bardziej niż za gówniarza, szereg rzeczy aspekt finansowy i mieszkaniowy jednak warunkuje. Trudno się mówi i póki można się żyje. Ta piosenka Amant nie bardzo jest o mnie, łapią człowieka tęsknoty, bo łapią, ale to nie jest tak, że kobiety są wszystkim. Można się i bez nich obejść i spokojnie można dostać kosza.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...