Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Bóg

Modlitwa

Kościół

Klęczysz z mocno zaciśniętymi dłońmi

Z twoich oczu kapią wielkie słone łzy

Na twej twarzy maluje się tylko jedno słowo – Błagam!

Jesteś przepełniony wiarą dzięki której twoje problemy mogą zniknąć

Tak bardzo wierzysz że to zależy od Jego bezgranicznej dobroci

Że rozwiązanie leży w jego wielkich boskich dłoniach

Objawię ci prawdę - Ta wiara to kłamstwo

Skierowana w bóstwo dla którego jesteś przeźroczysty

Karmisz tylko ściany

Nadwyrężasz nadgarstki

Brudzisz kolana

Nawet nie jest mi przykro że to tak nie działa

Obojętność boga to najlepszy prezent jaki może ci podarować

Musisz to tylko dostrzec i docenić

Musisz unieść smutną od żalu twarz

Powstań!

Wiem, że się boisz bo właśnie teraz w tej makabrycznej ciszy i rozpaczy jesteś sam

Zupełnie sam

Ta cmentarna cisza cię przeraża?

Nie walcz

Przyjmij ją

Wsłuchaj się w nią

Ból

Żal

Tęsknota

Samotność

Wysłuchaj każdego po kolei

Usiądź na niewidzialnym tronie

Teraz ty jesteś bogiem

Sam dla siebie

To czego potrzebujesz

Jest w tobie

Zanurz się w swoim mroku

Bo wszystko co jest cudem

Zaczyna się od ciemności

 

Edytowane przez anibas (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Raczej nie podzielam zdania, ale ciekawe przemyślenie. Ja wychodzę z założenia, że każda wiara jest dobra jeżeli czyni z ciebie lepszego człowieka. Indywidualna dla każdego, jest światełkiem w tym świecie pełnym ciemności, rozświetla go.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @lena2_ Twój wiersz to mocny głos w obronie idealizmu etycznego, demaskujący bierność.   "nieświęty spokój" okazuje się moralnym luksusem, świadomie hodującym obojętność kosztem widocznej krzywdy.   Idealizm subiektywny. pozdrawiam :)    
    • @Migrena swoje to skromniejsze:) po ćwiczeniach dzisiaj, bo będę ćwiczyć robię mango lassi z wodą różaną:) boli mnie wszystko, trochę coś przejdzie i znowu jest coś nie tak, ale nie daję się:)
    • @violetta nie jest gorsze bo przyrządzane własnym sercem przez własne dłonie :) Och, apetyt wzbiera we mnie.....
    • Oh, ziemio moja, piękna, a tak bezczelna, Czemuś tak dzika, choć byłaś tak wierna? Czemu, planeto, tworzysz nam piekło, Gdzie dobro ginie, a zło się rozśmiekło?   Lęk w sercach drzemie, brak już miłości, Coraz mniej ludzi, co mają cnoty i prostość. Wszędzie ploteczki, śmiech i zwrot akcji, A w duszach pustka, bez gracji, bez reakcji.   Gdzie spojrzeć — ludzi braknie w człowieku, Bawią się wszyscy w zgubnym biegu wieku. Znikła kultura, etyka, szacunek, Został jedynie hałas i smutek.   Czemu, o ziemio, nie zareagujesz? Czemu tym światem się nie zaopiekujesz? Pokaż, że w tobie jest jeszcze raj, Niech wróci pokój, niech kwitnie gaj.   Pomóż, by rajem stał się nasz świat, Dla tych, co odeszli, i tych, co wśród strat. Bo człowiek sięga po trucizn cień, By zabić marzenia, pogrzebać sen.
    • @Berenika97 Cudowne poruszające rozważanie.  Pięknie ujęłaś, że świadomość nie jest kryształem, lecz płomieniem. A  poszukiwanie własnej prawdy w "skurczach ciszy" jest jedyną prawdziwą geometrią istnienia. Wątpliwość staje się tu najwyższą formą wiary.   Wspaniały tytuł. Imperatyw egzystencjalny. Przez ten tytuł wiersz nabiera specjalnego znaczenia.   Bereniko. Twoje wiersze coraz głębsze. Coraz śmielsze. Jest już bardzo wysoko :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...