do dna

[natalia]

rozwinniony umysł
pulsacyjnie zwalnia biegi

rozżarzone serce
fika w klatce opieszale

mijam zamglone wyspy
krusząc tusze i cienie

nabrzmiałe niebo cichnie
zmanierowane dusznością

wargi bez pary
ożywione soczystym językiem
suną po szyi i stópce do dna

[ten_ktorego_nie_bylo]

może...
nie przekonany
pojednany
umiarkowany
sceptyczny
> .

[natalia]

Izo, to fikanie właśnie wychodzi takie powolne, niezdecydowane, ale może faktycznie lepiej to ugładzić, pomyślę, dzięki za opinię i cieszę się z pozytywnego odbioru :)

A Panu, którego nie było, również dziękuję za pozostawione słowa, rozumiem, że to Pan czuje się nie przekonany, sceptyczny itd? cóż, może kolejnym wierszem porwę :)

[złota lenka]

dołączam sie do opinii izy...

bardzo mi sie podoba...