Mamo, pofrunę jak ptaszek

[Dekaos Dondi]

Z nosem przylepionym ciekawością do szyby, ogląda fruwającego ptaszka. Szybuje między gałęziami drzewa. Dziewczynka ma sześć lat i jedno marzenie. Latać tak jak on. Nawet  macha śmiesznie rękami.

 

*
Matka ma dzisiaj sto spraw na głowie i szykuje się do wyjścia. Słucha córkę jednym uchem.

 

— A wiesz mamo, że zostanę ptaszkiem i pofrunę?
–– Taa… jesteś dzielną dziewczynką. Widziałaś gdzieś moją torebkę?
–– A wiesz, że rączki będą skrzydełkami.
–– Już znalazłam.  Na stole masz śniadanko. A telefonu nie brałaś?
–– Tylko że ptaszki mają piórka, a ja nie mam. E tam, to nic.
–– O, jest. Oczywiście. No to buziaka i spadam.

 

Wychodząc, zapomina zamknąć okno.

 

 

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

 

Inna wersja tekstu↔wrzucona↔ 2.9.2022

Bardziej dopowiedziana

------------------

  

 

Z nosem przylepionym ciekawością do szyby, ogląda fruwającego ptaszka. Szybuje zwiewnie między gałęziami drzewa. Dziewczynka ma jedno latające marzenie. By latać, tak jak on. Nawet raz po raz, macha śmiesznie rączkami.

 

*
Matka ma za to,  sto spraw na głowie. Szykuje się pospiesznie do wyjścia. Słucha ją jednym uchem.

 

— A wiesz mamo. Też będę ptaszkiem i pofrunę.
–– Na pewno. Jesteś dzielną dziewczynką. Widziałaś gdzieś moją torebkę?
–– Rączki co mam, są skrzydełkami. Też wiesz?
–– Taa… już znalazłam.  Na stole masz śniadanko. A telefonu nie brałaś?
–– Nie… ale ptaszki mają fruwkowe piórka, a ja nie mam. E tam, to nic.
–– Pewnie, że nic. O jest. Jak wrócę, pobawimy się w aniołki.
–– Obiecujesz, że będziesz patrzeć, jak pofrunę.
–– Tak. Oczywiście. A teraz buziaka i spadam.

 

*
Wychodząc, zapomina zamknąć odpowiednio okno, jak to zazwyczaj czyni. Będąc kawałek od domu, słyszy  z góry wesołe wołanie. Córka siedzi na zewnętrznym parapecie. Dynda pociesznie zwisającymi nóżkami. Buzia radośnie uśmiechnięta, a rączki żwawo falują, roztrącając cząsteczki powietrza.

 

— Mamo! Spójrz na mnie. Patrz jak obiecałaś. Jestem ptaszkiem. Za chwilę pofrunę!

 

 

 

 

Edytowane 1 Września 2022 przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)

[sam_i_swoi]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Dekaos Dondi]

Sam↔ Filmik robi wrażenie... że za chwilę spadnie. Nie widziałem przed napisaniem tekstu!↔Zbieg okoliczności tylko↔Pozdrawiam:)

[Dziadek grafoman]

Trochę to chyba rzeczowo niespójne. Córeczka rozmawia z mamą dosyć dojrzałym językiem, używając bogatego słownictwa. Wskazywałoby to raczej nie na dwulatka ale na dziecko kilkuletnie. Takie dzieci nie będą już "fruwać" nieświadome konsekwencji, ich umysł jest już wystarczająco rozwinięty żeby je przed tym bronić. Raczej wypadną z okna w wyniku wypadku. Nastolatek chory na schizofrenię w trakcie ataku choroby, prędzej mógłby tak zrobić.

 

Tekst buduje nastrój grozy, ale wydaje mi sie mało realny, co mocno osłabia efekt.  Oczywiście to moje zdanie. Ech, zazdroszczę wam tu wszystkim pięknego pióra.

@Dziadek grafoman Jest w nas, dorosłych tendencja do niedoceniania dzieci. One potrafią znacznie więcej niż nam sie wydaje.